Mickey Gilly, gwiazda country, która zainspirowała jego klub „Urban Cowboy”, zmarł w wieku 86 lat

Mickey Leroy Gilly urodził się 9 marca 1936 roku w Natchez w stanie Missouri jako syn Erin (Louis) i Arthura Gilly. Urodzony w pobliskim Ferede w Los Angeles, dorastał śpiewając harmonię gospel ze swoimi kuzynami Mr. Swaggart i Mr.

Matka pana Jelli kupiła mu pianino, gdy miał dziesięć lat, na krótko przed tym, jak został objęty opieką jego zainspirowanego choreografem kuzyna Jerry’ego. Pan Geely nie zaczął grać profesjonalnie, dopóki nie osiągnął dwudziestki, kilka lat po przeprowadzce do Houston do pracy w branży budowlanej.

Wydał swój pierwszy singiel „Ooh Wee Baby” w 1957 roku i czekał 55 lat, aby znaleźć publiczność: pojawił się w reklamie telewizyjnej jogurtu Yoplait w 2012 roku. Jego pierwsze nagranie, które trafiło na listy przebojów, „Is It Wrong (For Loving You)” (1959), przyszła gwiazda Kenny Rogers pojawiła się na gitarze basowej.

Osiedlając się w Pasadenie na początku lat 60., pan Gilly zaczął regularnie występować w Nesdale Club, szorstkim i upartym honky tonk, którego właścicielem był jego przyszły wspólnik, pan Cryer. Jednak jego kariera nagraniowa nie nabrała rozpędu aż do 1974 roku, kiedy „Playboy” Hugh Hefnera zmienił nazwę jego wersji „Room Full of Roses”, która w 1949 roku znalazła się na drugim miejscu wśród Sammy’ego Kaye’a i orkiestry. Iteracja Mr Jelly stała się numerem 1 wśród singli w kraju.

Potem pan Gilly cieszył się dekadą na szczytach list przebojów krajów lub w ich pobliżu. U szczytu miejskiego boomu kowbojskiego miał sześć kolejnych miejsc na pierwszym miejscu.

Gdy ruch generowany przez Gilly ustąpił miejsca tradycyjnemu powrót do podstaw muzyki country w połowie lat 80., pan Gilley coraz bardziej zwracał uwagę na klub nocny, w którym toczył się długotrwały konflikt z panem Cryerem, który zmarł w 2009, wcześniej spowodował rozwiązanie mężczyzn za ich związek. Pan Jelly Honky Tonk został zamknięty w 1989 roku, rok przed pożarem, który zniszczył większość budynku.

READ  Jeff Beck spogląda wstecz na niesłyszany wywiad audio - Rolling Stone

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *