TORONTO – Gordon Lightfoot, legendarny folkowy piosenkarz i autor tekstów znany z „If You Could Read My Mind”, „Sundown” i piosenek opowiadających o kanadyjskiej tożsamości, zmarł w poniedziałek. Miał 84 lata.
Poseł Victoria Lord powiedziała, że muzyk zmarł w szpitalu w Toronto. Przyczyna jego śmierci nie była od razu znana.
Lightfoot, jeden z najpopularniejszych głosów, jakie pojawiły się na scenie klubów folkowych w Yorkville w Toronto w latach 60., nagrał 20 albumów studyjnych i napisał setki piosenek, w tym „Carefree Highway”, „Early Morning Rain” i „The Wreck of the Edmund Fitzgerald” ” „. „
W latach 70. Lightfoot zdobył pięć nominacji do nagrody Grammy, trzy platynowe płyty i dziewięć złotych płyt za albumy i single. Dał ponad 1500 koncertów i nagrał 500 piosenek.
Koncertował późno w życiu. W zeszłym miesiącu odwołał nadchodzące koncerty w USA i Kanadzie, powołując się na problemy zdrowotne.
Premier Justin Trudeau napisał na Twitterze: „Straciliśmy jednego z naszych największych piosenkarzy i autorów piosenek”. „Gordon Lightfoot uchwycił duszę naszego kraju w swojej muzyce – iw ten sposób pomógł ukształtować akustyczny krajobraz Kanady. Niech jego muzyka nadal inspiruje przyszłe pokolenia, a jego dziedzictwo będzie żyło wiecznie.”
Niegdyś nagrany przez „Rare Talent” Boba Dylana, Lightfoot został nagrany przez dziesiątki artystów, w tym Elvisa Presleya, Barbrę Streisand, Harry’ego Belafonte, Johnny’ego Casha, Anne Murray, Jane’s Addiction i Sarah McLachlan.
Większość jego piosenek jest głęboko autobiograficzna, a teksty w szczery sposób eksplorują jego własne doświadczenia i poruszają kwestie związane z kanadyjską tożsamością narodową. Canadian Railways Trilogy przedstawia budowę kolei.
Kiedyś powiedział: „Po prostu piszę piosenki o tym, gdzie jestem i skąd pochodzę”. „Podejmuję sytuacje i piszę o nich wiersze”.
Muzyka Lightfoot miała swój własny styl. „To nie jest country, to nie jest folk, to nie jest rock” – powiedział w wywiadzie z 2000 roku. Jednak ma podgatunki wszystkich trzech.
Na przykład „Wrak Edmunda Fitzgeralda” to przejmujący hołd dla 29 mężczyzn, którzy zginęli w katastrofie statku na jeziorze Superior w 1975 roku podczas sztormu.
Chociaż rodzice Lightfoota wcześnie rozpoznali jego talenty muzyczne, nie zamierzał zostać sławnym balladistą.
Zaczął śpiewać w chórze kościelnym i marzył o zostaniu muzykiem jazzowym. W wieku 13 lat sopranistka wygrała konkurs talentów na Kiwanis Music Festival, który odbył się w Massey Hall w Toronto.
„Pamiętam podekscytowanie bycia przed tłumem” – powiedziała Lightfoot w wywiadzie z 2018 roku. „To był dla mnie krok milowy…”
Atrakcyjność tamtych wczesnych lat nie ustąpiła, aw szkole średniej kwartet fryzjerski The Collegiate Four wygrał konkurs talentów CBC. Grał na swojej pierwszej gitarze w 1956 roku i zaczął parać się pisaniem piosenek w następnych miesiącach. Być może rozproszony swoim zamiłowaniem do muzyki, nie zdał algebry za pierwszym razem. Po ponownym wzięciu udziału w klasie ukończył w 1957 roku.
Do tego czasu Lightfoot napisał swoją pierwszą poważną kompozycję — „The Hula Hoop Song”, zainspirowaną grą, która przetoczyła się przez kulturę. Próby sprzedaży piosenki nie powiodły się, więc w wieku 18 lat wyjechał do Stanów Zjednoczonych, aby przez rok studiować muzykę. Podróż została częściowo sfinansowana z pieniędzy zaoszczędzonych na pracy przy dostarczaniu pościeli do kurortów w jego rodzinnym mieście.
Życie w Hollywood nie było w porządku i nie minęło dużo czasu, zanim Lightfoot wróciła do Kanady. Ślubując przenieść się do Toronto, aby realizować swoje muzyczne ambicje, podjął każdą dostępną pracę, w tym posadę w banku, zanim został kwadratowym tancerzem w programie CBC Country Hoedown.
Jego pierwszy występ odbył się w Fran’s Restaurant, rodzinnej restauracji w centrum miasta, w której panował jego popularny klimat. Tam poznał innego muzyka, Ronniego Hawkinsa.
Piosenkarka mieszkała z kilkoma przyjaciółmi w opuszczonym budynku w Yorkville, wówczas artystycznej dzielnicy, w której przyszłe gwiazdy, w tym Neil Young i Joni Mitchell, uczyły się zawodu w zadymionych klubach.
Lightfoot zadebiutował w radiu piosenką „Remember Me) I’m the One” w 1962 roku, co zaowocowało wieloma hitami i współpracą z innymi lokalnymi muzykami. Kiedy w tym samym roku zaczął występować na Mariposa Folk Festival w swoim rodzinnym mieście Orillia w Ontario, Lightfoot nawiązał współpracę, która uczyniła go najbardziej lojalnym wykonawcą festiwalu.
W 1964 roku w mieście zaczęły pojawiać się pozytywne opinie, a publiczność zaczęła gromadzić się w coraz większej liczbie. W następnym roku piosenka Lightfoot „I’m Not Sayin’” stała się hitem w Kanadzie, co pomogło rozpowszechnić jego nazwisko w Stanach Zjednoczonych.
Kilka coverów innych artystów nie zaszkodziło. Nagranie Marty’ego Robbinsa „Dark Ribbon” z 1965 roku osiągnęło pierwsze miejsce na listach przebojów w USA, a kompozycja Petera, Paula i Mary Lightfoot „For Lovin’ Me” znalazła się na liście Top 30 w USA. Piosenka, którą Dylan powiedział kiedyś, że żałował, że nie nagrała, została od tego czasu nagrana przez setki innych muzyków.
Tego lata Lightfoot wystąpił na Newport Folk Festival, w tym samym roku, w którym Dylan zachwycił tłumy, porzucając swój folkowy charakter, grając na gitarze elektrycznej.
Gdy boom na muzykę ludową późnych lat 60. dobiegał końca, Lightfoot z łatwością przechodził już do muzyki pop.
W 1971 roku zadebiutował na liście Billboardu piosenką „If You Could Read My Mind”. Osiągnął 5. miejsce i od tego czasu zrodził dziesiątki okładek.
Popularność Lightfoot osiągnęła szczyt w połowie lat 70., kiedy jego singiel i album „Sundown” znalazły się na szczycie list przebojów Billboardu, po raz pierwszy i jedyny, kiedy to zrobił.
W swojej karierze Lightfoot zebrał 12 nagród Juno, w tym jedną w 1970 roku, kiedy otrzymał tytuł Złotego Liścia.
W 1986 roku został wprowadzony do Canadian Recording Industry Hall of Fame, które obecnie jest Canadian Music Hall of Fame. Otrzymał Nagrodę Gubernatora Generalnego w 1997 roku i został wprowadzony do Canadian Country Music Hall of Fame w 2001 roku.
. „Oddany pisarz. Przyjazny pionier kawy. Czytelnik. Fanatyk internetu. Miłośnik muzyki. Adwokat alkoholu”.