CNN
—
Poziom wody w jeziorze Titicaca – najwyżej położonym żeglownym jeziorze na świecie i największym w Ameryce Południowej – gwałtownie spada po bezprecedensowej zimowej fali upałów. Ten szokujący spadek wpływa na turystykę, rybołówstwo i rolnictwo, z których miejscowa ludność utrzymuje się.
„Nie wiemy, co zrobimy do grudnia, ponieważ poziom wody będzie stale spadać” – powiedział 63-letni Nazario Charca, który mieszka nad jeziorem i zarabia na życie przewożąc turystów po jego wodach.
Odwiedzających od dawna przyciągają błękitne wody i otwarte niebo nad największym jeziorem Ameryki Południowej, które rozciąga się na powierzchni ponad 3200 mil kwadratowych na granicy Peru i Boliwii.
Czasami określane jako „morze śródlądowe”, jest domem dla rdzennych społeczności Aymara, Quechua i Uros i leży na wysokości około 3800 metrów (12500 stóp) w paśmie górskim Andów Środkowych, co czyni go najwyżej położonym żeglownym jeziorem na świecie. Ekstremalna wysokość naraża również jezioro na działanie wysokiego poziomu promieniowania słonecznego, które wzmaga parowanie i odpowiada za większość utraty wody.
Wokół jeziora żyje ponad trzy miliony ludzi, których wody wykorzystują do celów rybołówstwa i rolnictwa oraz przyciągają turystów, co pobudza gospodarkę marginalizowanego regionu.
Teraz jezioru grozi utrata części tej magii.
Chociaż wiadomo, że poziom wody zmienia się co roku, zmiany te stają się coraz poważniejsze ze względu na kryzys klimatyczny. Według meteorologa CNN Taylora Warda rekordowa fala zimowych upałów zwiększyła parowanie i obniżyła poziom jezior, pogłębiając niedobory wody spowodowane suszą.
Sixto Flores, dyrektor Peruwiańskiej Narodowej Służby Meteorologicznej i Hydrologicznej (Senamhi) w Puno, powiedział CNN, że od sierpnia 2022 r. do marca 2023 r., czyli w okresie obejmującym porę deszczową, podczas której poziom opadów się podnosi, opady były o 49% poniżej średniej. Zwykle woda.
Flores powiedział CNN, że do grudnia poziom wody osiągnie najniższy poziom odnotowany od 1996 r., jeśli w ciągu najbliższych kilku miesięcy jezioro wyparuje w tym samym zwykłym tempie, co nazwał „bardzo niebezpiecznym”.
Flores stwierdził, że stanowi to część „stopniowego spadku” poziomu wody w jeziorze w ostatnich latach, a niedawne badanie, w którym analizowano zdjęcia satelitarne z lat 1992–2020, wykazało, że jezioro Titicaca traci około 120 milionów ton wody rocznie. Zdaniem autorów wynika to przede wszystkim ze zmian w opadach i odpływie.
Społeczności zależne od rybołówstwa borykają się z trudnościami, ponieważ spadający poziom wody pogłębia rosnący problem: zmniejszanie się zasobów ryb z powodu zanieczyszczenia i przełowienia.
Susza dotknęła także rolnictwo, a władze regionalne donoszą, że uprawy poważnie ucierpiały podczas ostatnich zbiorów. Dotknięta została zdecydowana większość upraw komosy ryżowej i ziemniaków, zarówno lokalnych upraw podstawowych, jak i owsa wykorzystywanego jako pasza dla zwierząt gospodarskich.
Gospodarka turystyczna również ucierpiała po tym, jak łodzie używane do transportu gości wokół jeziora utknęły na mieliźnie wraz z opadaniem wód.
„Bardzo się martwimy, bardziej niż cokolwiek innego, ponieważ poziom wody w tej chwili bardzo spada” – powiedział Julian Huatamarca (36 l.), który sprzedaje lokalnie wykonane tekstylia odwiedzającym wyspę Takele.
„Chcemy, aby turyści, zwłaszcza zagraniczni, wracali do kraju” – powiedział.
Region Puno, obejmujący całą peruwiańską stronę jeziora Titicaca, od dawna znany jest jako zacofany i marginalizowany region kraju.
W ostatnim czasie gospodarkę mocno odczuły skutki pandemii Covid-19 i fala niepokojów społecznych. Bono stał się centrum demonstracji żądających ustąpienia prezydent Diny Boluarte, które opierały się na gniewie wywołanym dziesięcioleciami nierówności, zarzutami o korupcję i stagnację w poziomie życia.
Huatamarca powiedziała CNN, że podczas protestów odwiedzający nie odwiedzali tego obszaru. „Trochę bali się jechać” – powiedział.
Huatamarca dodała, że w ostatnich latach wiele osób opuściło ten obszar, zwłaszcza podczas pandemii.
„Musieli to zrobić, ale nie mieli dość pieniędzy, aby kupić podstawowe artykuły pierwszej potrzeby, takie jak żywność” – powiedział.
Najnowsza historia sugeruje, że utrzymująca się susza może zmusić więcej ludzi do opuszczenia domów, przy czym poprzednia susza w 1991 r. spowodowała fale migracji, gdy gospodarka produkująca na własne potrzeby załamała się z powodu niedoborów żywności.
Dla innych, jak Charka, susza zakłóca ich styl życia. Charkowie należą do rdzennej grupy Uros, która zamieszkuje wyspy utworzone z suszonych trzcin totora unoszących się na wodzie. Od wieków Uros tkali na wyspach trzcinę, a także używali jej do budowy budynków i łodzi, ale Charka martwi się, że niższy poziom wody oznacza mniej dostępnej trzciny.
„To będzie na nas nadal wpływać, nie będzie już fal Totora, a stan wysp będzie się pogarszał i to nas martwi” – Charka powiedziała CNN.
Patrząc w przyszłość, trudno dostrzec wytchnienie.
Obecnie występuje El Niño, zjawisko naturalne charakteryzujące się wyższymi niż zwykle temperaturami w tropikalnym Pacyfiku, które może radykalnie zmienić pogodę w Ameryce Południowej.
Oczekuje się, że wyższe temperatury utrzymają się co najmniej do lutego 2024 r., powiedziała CNN Grinia Avalos, zastępca dyrektora ds. klimatologii w Sinamhi.
„Te warunki przyczynią się do obniżenia poziomu opadów w regionie andyjskim” – stwierdziła.
Conor Baker, analityk International Crisis Group, uważa, że sytuacja wymaga długoterminowych środków w celu ochrony osób zależnych od jeziora.
„Chociaż wahania stanu jezior powiązano ze zmiennością klimatu i zmiennością naturalną, pogarszający się wpływ zmian klimatycznych zwiększa potrzebę stosowania zrównoważonych strategii zarządzania” – powiedział CNN.
„Społeczności lokalne, których utrzymanie jest zależne od jeziora, są szczególnie bezbronne, co podkreśla pilną potrzebę stawienia czoła wyzwaniom wynikającym z ekstremalnych wahań poziomu wody”.
„Zagorzały badacz zombie. Organizator.