W tym roku Jury w Cannes – które wybiera zdobywców Złotej Palmy i innych nagród w konkursie – przewodniczy Vincent Lyndon, ubiegłoroczny zdobywca Palmy Limper Performance”tytan„Było punktem kulminacyjnym filmu.
Inni jurorzy: Askar Farhadi, reżyser „Bohatera” w zeszłym roku; brytyjska aktorka i reżyser Rebecca Hall; Ladj Ly, który podzielił nagrodę jury (trzecie miejsce, wyróżniona nagroda honorowa) za reżyserię filmu „Nędznicy” w 2019 roku; amerykański dyrektor Jeff Nichols; indyjska aktorka Deepika Padukone; Numi Robes, gwiazda szwedzkiego „Dziewczyny z tatuażem smoka”; Joachim Trier, „najgorsza osoba na świecie”, która zachwyciła publiczność w zeszłym roku; I włoska aktorka i reżyserka Jasmine Trinca.
Ludzie chcą rozsiewać pogłoski o tym, co dzieje się w trybunale arbitrażowym.
Czy David Groenenberg, przewodniczący Rady Arbitrażowej z 1999 r., przekonał swoich kolegów do jednomyślnego przyznania Palme „Rosecie”, która została pokazana tak późno, że wielu krytyków jej nie zauważyło? (Gronenberg zaprzeczył plotkom, aw 2014 r., następnym życiu Dortennesów – ponownie wygrali piłkę dla „L’Enfant” – w 2014 r. zgodził się z Bilge hebrajskim w sprawie orła. Pokazał ten wybór dobremu człowiekowi.)
Czy Pedro Almodóvar, przewodniczący jury w 2017 roku, naprawdę lubił francuski film kryzysowy AIDS „BPM (Beats Per Minute)” bardziej niż zwycięzca tego roku „The Square”? (Dla przypomnienia, byłem na konferencji prasowej po ceremonii wręczenia nagród i nic, co powiedział Almodov, nie było dla niego prawdziwym komplementem dla obu filmów.)
Jak zauważył Gronenberg w tym wywiadzie, częścią problemu jest to, że dziennikarze tworzą historię wyścigów konnych, festiwal się rozwija i często źle oceniają zwycięzców. Festiwal w zasadzie traktuje członków jury jak odpowiednik pancernej ciężarówki. Gratulujemy przeprowadzenia z nimi wywiadu.
Nawet gdy trybunał arbitrażowy wyjaśnia swoje wybory, na końcowej konferencji prasowej jego członkowie zwykle nie wypowiadają się poza szkołą. Są wyjątki: William Goldman w swojej książce z 1988 roku „Hype & Glory” opisał, co wydarzyło się za kulisami, kiedy zasiadał w ławie przysięgłych.
Inną dziwną cechą jury w Cannes – wybranych przez festiwal, a nie przez przewodniczącego jury – jest to, że nikt nie przejmuje się zbytnio pozorami sprzeczności interesów. Po tym, jak Eastwood skierował go na rozdanie Oscarów w „Mystic River”, Sean Benn sędziował „Changeling” Clinta Eastwooda. Isabel Hubert zagrała w „Białej wstążce” w reżyserii Michaela Haneke i pracowała z nim przy „Nauczycielu fortepianu” i „Czasie wilka”. A Elle Fanning była w jury w 2019 roku, oceniając „Once Upon a Time… in Hollywood”, z siostrą Ellie, Dakotą Fanning w roli drugoplanowej. (Film wyszedł z pustymi rękami.)
„Profesjonalny webaholik. Pisarz. Telewizyjny geek. Nieuleczalny podróżnik. Znawca mediów społecznościowych. Ekspert od bekonu.”