Pozostałość blasku supernowej zarejestrowana na zdjęciu z teleskopu

Kamera Ciemnej Energii na Teleskopie Víctora M. Blanco w Cerro Tololo Inter-American Observatory w Chile uchwyciła pierścieniową otoczkę pierwszej zarejestrowanej supernowej. Świecące szczątki wskazują na eksplozję białego karła, która miała miejsce ponad 1800 lat temu i została zarejestrowana przez chińskich astronomów w 185 roku.

Ta artystyczna ilustracja przedstawia dużą, wybrzuszoną gwiazdę Gaia17bpp, częściowo przesłoniętą przez chmurę pyłu otaczającą mniejszego, tajemniczego towarzysza.

Mgławica Sh2-54 została sfotografowana w świetle podczerwonym za pomocą teleskopu VISTA Europejskiego Obserwatorium Południowego w Obserwatorium Paranal w Chile.

Teleskop Gemini North uchwycił parę zderzających się galaktyk, NGC 4567 (na górze) i NGC 4568 (na dole). Nazywane Galaktykami Motyli, ostatecznie połączą się w jedną galaktykę w ciągu 500 milionów lat.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a uchwycił oszałamiający widok „twarzą w twarz” wielkoformatowej galaktyki spiralnej NGC 3631, znajdującej się w odległości około 53 milionów lat świetlnych.

Ten zbiór 37 zdjęć z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a, wykonanych w latach 2003-2021, obejmuje galaktyki, które są gospodarzami zmiennych cefeid i supernowych. Służą jako kosmiczne narzędzia do pomiaru odległości astronomicznych i poprawy tempa ekspansji wszechświata.

To pierwsze zdjęcie Sagittarius A*, supermasywnej czarnej dziury w centrum naszej galaktyki, wykonane przez projekt Event Horizon Telescope.

Dwie galaktyki, NGC 1512 i NGC 1510, wydają się tańczyć na tym zdjęciu z kamery Dark Energy Camera. Galaktyki były w trakcie łączenia się przez 400 milionów lat, wywołując fale formowania się gwiazd i wypaczając obie galaktyki.

Ta ilustracja przedstawia zewnętrzne powłoki krążące wokół sąsiedniej gwiazdy Beta Pictoris. Astronomowie odkryli co najmniej 30 egzoplanet w systemie, w którym znajdują się również dwie egzoplanety.

Wrażenie tego artysty przedstawia układ dwugwiazdkowy z białym karłem (na pierwszym planie) i gwiazdą towarzyszącą (w tle), w którym może dojść do wybuchu mikronowej. Chociaż te gwiezdne eksplozje są mniejsze niż supernowe, mogą być niezwykle potężne.

Ta sekwencja zdjęć pokazuje, jak stałe jądro (lub rdzeń „brudnej kuli śnieżnej”) komety C/2014 UN271 zostało wyizolowane z masywnej powłoki pyłu i gazu do pomiarów. Naukowcy sądzą, że jądro może znajdować się w odległości 85 mil.

Kosmiczny Teleskop Hubble’a uchwycił obraz najdalszej jak dotąd gwiazdy: Eärendel, oddalonej o około 13 miliardów lat świetlnych.

Astronomowie sfotografowali zjawisko kosmiczne zwane pojedynczymi obwodami radiowymi za pomocą australijskiego teleskopu SKA Pathfinder. Te kosmiczne pierścienie są tak masywne, że mierzą około miliona lat świetlnych średnicy – ​​16 razy większe niż nasza Droga Mleczna.

Ta ilustracja pokazuje, co się dzieje, gdy zderzają się dwa duże ciała niebieskie w kosmosie, tworząc chmurę szczątków. Kosmiczny Teleskop Spitzera NASA dostrzegł chmurę szczątków blokującą światło gwiazdy HD 166191.

Astronomowie zmapowali około 4,4 miliona obiektów kosmicznych oddalonych o miliardy lat świetlnych, w tym milion obiektów kosmicznych, których wcześniej nie obserwowano. Obserwacje przeprowadzono za pomocą czułego teleskopu o niskiej częstotliwości znanego jako LOFAR.

Niezwykły trójkątny kształt dwóch galaktyk zderzających się ze sobą w kosmicznej grze w przeciąganie liny został uchwycony na nowym zdjęciu wykonanym przez Kosmiczny Teleskop Hubble’a NASA. Zderzenie czołowe między dwiema galaktykami podsyciło szał formowania się gwiazd, tworząc „ekscentryczny trójkąt nowo wypolerowanych gwiazd”.

To zdjęcie pozostałości po supernowej Cassiopeia A łączy niektóre z pierwszych danych rentgenowskich zebranych przez należący do NASA Polarimetry Explorer (pokazane na fioletowo) z wysokoenergetycznymi danymi rentgenowskimi z Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra NASA (na niebiesko).

To zdjęcie przedstawia Drogę Mleczną widzianą z Ziemi. Ikona gwiazdki pokazuje miejsce niejednoznacznego, powtarzającego się stanu przejściowego. Obracający się obiekt kosmiczny emitował promieniowanie trzy razy na godzinę i stał się najjaśniejszym źródłem fal radiowych widocznych z Ziemi, działając jak niebiańska latarnia morska.

To zdjęcie z Kosmicznego Teleskopu Hubble’a pokazuje galaktykę karłowatą Henize 2-10, która jest pełna młodych gwiazd. Jasne centrum, otoczone różowawymi chmurami, wskazuje położenie czarnej dziury i obszarów narodzin gwiazd.

To zdjęcie pokazuje Mgławicę Płomień i jej otoczenie uchwycone na falach radiowych.

Wrażenie tego artysty przedstawia czerwonego olbrzyma w ostatnim roku swojego życia, emitującego ryczący obłok gazu, przechodzącego wielkie zmiany wewnętrzne przed wybuchem jako supernowa.