Recenzja Ryby: Brendan Fraser to wyjątkowe zjawisko

Jeśli jesteś podobny do mnie i lubisz być na bieżąco ze wszystkimi nowymi, gorącymi filmami, być może o tym słyszałeś Wieloryb. Kto występuje w rolach głównych Brendana FraseraJego rola w filmie przyniosła mu wiele nagród.

Wieloryb Opowiada historię samotnego nauczyciela angielskiego, który próbuje ponownie połączyć się z córką, z którą był w separacji.

To najnowsze dzieło reżysera Darrena Aronofsky’ego – najlepiej znanego z hitów kinowych zapaśnik i czarny łabędź, Jak i wcześniejsze festiwalowe ulubieńcy ze mną i Requiem dla snu- Na podstawie sztuki o tym samym tytule autorstwa Samuela D. Huntera (który również napisał scenariusz).

Zainspirowany osobistymi doświadczeniami i zmaganiami Huntera, Wieloryb Opowiada historię Charliego (Fraser), 600-funtowego mężczyzny cierpiącego na depresję, który mieszka w bliskiej izolacji na wsi w Idaho.

Charlie spędza większość swoich dni pracując (ucząc online pisania esejów), oglądając telewizję, czytając lub czując smutek, gdy myśli o przeszłości. Relatywne, prawda?

Jedyną osobą wciąż bliską Charliemu jest jego wieloletnia najlepsza przyjaciółka, która teraz się nim opiekuje, Liz (w tej roli wspaniale Hong Zhao), która regularnie przychodzi, by sprawdzić stan Charliego i przynieść jedzenie, środki medyczne lub inne różne przedmioty.

Chociaż ich związek jest naprawdę kochający, Liz potrafi być czasami dosadna i besztać. W końcu jest kobietą z nawiedzoną przeszłością i traumą, która łączy ją z Charliem, i strasznie boi się ponownego przeżycia tej traumy. Problem w tym, że Charlie również ma wrodzoną niewydolność serca i odmawia pójścia do szpitala. Dlatego jego dni są policzone.

Pewnego dnia młody misjonarz imieniem Thomas (Ty Simpkins) puka do drzwi Charliego. Po uporaniu się z ich bardzo niezręcznym pierwszym spotkaniem, Thomas postanawia uczynić swoją misją „uratowanie” duszy Charliego. Widzisz, Thomas należy do kultowej grupy o nazwie New Life, z którą Charlie jest niestety zbyt zaznajomiony. Ale będąc miłą i towarzyską osobą, Charlie wita Thomasa w swoim życiu (ku przerażeniu Liz).

Chociaż Charlie jest chętny do rozmowy z Thomasem, tak naprawdę nie jest zainteresowany byciem „zbawionym” – przeczytał Biblię (dwa razy) i uważa to za niesprawiedliwe – w rzeczywistości decyduje się nie być „zbawionym” (duchem lub w inny sposób) przez jakąkolwiek osobę.

Głównym celem Charliego w czasie, który mu pozostał, jest upewnienie się, że jego córka, Ellie, będzie w porządku. Problem polega na tym, że Eli (Sadie Sink) i Charlie są w separacji. A kiedy ją spotkasz, zrozumiesz dlaczego.

Na początku Ellie wygląda jak typowa zrzędliwa nastolatka. Ale w miarę rozwoju historii zdajemy sobie sprawę, że intensywność jej gniewu sięga tak głęboko, że zmieniła ją w naprawdę i głęboko nieszczęśliwą osobę. Czuje się bardzo swobodnie, rzucając niesamowicie przekleństwami na wszystkich, zwłaszcza na Charliego, który jest dla niej tylko miły. Nawet jej matka, Mary (Samantha Morton), nazywa ją „horrorem”.

Chociaż Mary uważa, że ​​jej córka jest zła, Charlie – zawsze optymista – nie widzi tego w ten sposób. Wiąże z nią niesamowitą nadzieję. Kontaktuje się więc z Ellie, której nie widział od dziewięciu lat, i stara się pomóc jej w odrabianiu lekcji. Konkretnie z (co dalej?!) napisaniem jej artykułu.

Widzisz, jedną z ulubionych rzeczy Charliego jest artykuł, o którym pisała Ellie Moby Dick czy wieloryb kiedy była małą dziewczynką. Jest też zdanie z jej eseju, które Charlie będzie powtarzał, zwłaszcza w chwilach przymusu, żeby się pocieszyć. Część mówi: „Pisarz po prostu próbuje nas ocalić od swojej smutnej historii”. Bardzo sprytna odpowiedź Ellie na „nudne” rozdziały Hermana Melville’a o wielorybach jest, jak się przekonasz, tym, co utrzymuje Charliego w dobrym humorze.

W rzeczywistości, kiedy warstwy historii są odsunięte, zdajemy sobie sprawę, że esej Ellie jest prawdziwym punktem zwrotnym. A nagroda na końcu prawdopodobnie doprowadzi cię do płaczu.

Teraz, ponieważ film jest oparty na sztuce (a także dlatego, że został nakręcony podczas COVID), powinieneś o tym wiedzieć Wieloryb Czuje się bardzo zamknięty. Akcja filmu rozgrywa się w całości w (lub na zewnątrz) mieszkaniu Charliego. Jest również prezentowany w proporcjach 4: 3, których oczywiście nie widuje się obecnie zbyt często, ale ten wybór z pewnością zwiększa ograniczoną sytuację, w której znajduje się Charlie.

Ale prawdziwym punktem kulminacyjnym filmu jest występ Frasera. Oprócz czterech godzin rygorystycznego nakładania makijażu, przez które Fraser przechodził każdego ranka (fakt, o którym być może słyszałeś, wywołał pewne spór Którego właścicielem jest sam Fraser skierowany wielokrotnie), Fraser wyraźnie przyjął jedną z najtrudniejszych ról w swojej karierze.

To był gorący moment, odkąd Fraser przyjął tak dramatyczną rolę i wspaniale jest widzieć, jak wraca do tego rodzaju roli. A to, co wnosi do Charliego, to poczucie bezbronności, powaga i szczerość, które sprawią, że poczujesz się tak dobrze. Bez względu na osobiste preferencje ludzi dotyczące castingu, nie ma wątpliwości, że Fraser znokautował tego faceta z parku i będzie on na 1000% liderem podczas sezonu nagród.

Dodatkowe okrzyki należy przyznać Chau za jej równie świetny portret Liz. Podobnie jak wciśnięcie przełącznika, w ułamku sekundy może przejść od uczucia do wściekłości, a oglądanie tego jest imponujące. Ekranowa chemia Chau i Frasera jest tak naturalna, że ​​można by pomyśleć, że ci dwaj byli najlepszymi przyjaciółmi od lat.

Włącznie, Wieloryb To zdecydowanie najbardziej oszczędny film Aronofsky’ego od jakiegoś czasu (może kiedykolwiek) i wydaje się, że jest mu bliższy zapaśnik lub czarny łabędź Pod względem podążania za autodestrukcyjnym samotnym bohaterem. I szczerze mówiąc, to wielka ulga widzieć, jak Aronofsky wraca w tym kierunku (nie byłem fanem matka! lub Noe). Mamy nadzieję, że się utrzyma.

Jeśli miałbym coś do zarzucenia, to do tego, że film gdzieś w połowie traci na sile i momentami może wydawać się monotonny, oglądając scenę po scenie z dwiema gadającymi głowami (jak to często bywa w filmach opartych na sztukach teatralnych). Mimo tych drobnych niedociągnięć będziesz zadowolony, że wytrwałeś do końca, kiedy wszystko będzie już powiedziane i zrobione – 8/10, polecam!