Zaglądając do lasu drobnoustrojów żyjących w nas, badacze natknęli się na coś, co wydaje się być zupełnie nową klasą organizmów wirusopodobnych.
„To szaleństwo” – mówi Mark Pifer, biolog komórkowy z Uniwersytetu Karoliny Północnej, który nie brał udziału w badaniu. Powiedzieć Elizabeth Pennisi w Magazyn naukowy. „Im więcej patrzymy, tym bardziej szalone rzeczy widzimy”.
Te tajemnicze fragmenty materiału genetycznego nie mają wykrywalnych sekwencji ani nawet znanych podobieństw strukturalnych do jakichkolwiek innych czynników biologicznych.
Dlatego biolog z Uniwersytetu Stanforda Ivan Zhilodev i jego współpracownicy twierdzą, że ich dziwne odkrycie może wcale nie dotyczyć wirusów, ale raczej zupełnie nowego zestawu bytów, które mogą pomóc wypełnić starożytną lukę między najprostszymi cząsteczkami genetycznymi a bardziej złożonymi wirusami.
„Opelaksy obejmują klasę różnorodnych RNA, które skolonizowały ludzkie i globalne drobnoustroje i nie zostały zaobserwowane”. Pisanie na papierze z nadrukiem.
Nazwana na cześć wysoce symetrycznych, przypominających pręciki struktur składających się ze skręconych odcinków kwasu rybonukleinowego (RNA), sekwencja genetyczna stel ma tylko około 1000 liter (nukleotydów). W rzeczywistości ta zwięzłość jest prawdopodobnie jednym z powodów, dla których nie zauważyliśmy ich wcześniej.
W badaniu, które nie zostało jeszcze recenzowane, Żyłodiew i jego zespół przeszukali 5,4 miliona zbiorów danych dotyczących opublikowanych sekwencji genetycznych i zidentyfikowali prawie 30 000 różnych sekwencji. Wystąpił u około 10% ludzkich drobnoustrojów zbadanych przez zespół.
W jednym zestawie danych obeliski pojawiły się w 50% próbek z jamy ustnej pacjentów. Co więcej, różne rodzaje obelisków wydają się być zlokalizowane w różnych obszarach naszego ciała.
„[This] „Popiera pogląd, że na obeliskach mogą znajdować się kolonizatorzy wspomnianych wcześniej ludzkich drobnoustrojów.” On tłumaczy.
Udało im się wyizolować z naszego mikrobiomu jeden rodzaj komórek gospodarza, a mianowicie bakterie Streptococcus sanguinisS – Powszechny mikrob jamy ustnej człowieka. Obelisk tych drobnoustrojów zawiera pętlę o długości 1137 nukleotydów.
„Chociaż nie znamy„ gospodarzy ”pozostałych obelisków”, On pisze Żyłodiew i współpracownicy. „Rozsądnie jest założyć, że przynajmniej część znajduje się w bakteriach”.
Niezależnie od źródła obelisków, wszystkie wydają się zawierać symbole nowej klasy białek, które badacze nazwali oblinami.
Wydaje się, że instrukcje budowy tych białek obejmują co najmniej połowę materiału genetycznego obelisków. Ponieważ białka te są bardzo podobne we wszystkich obeliskach, badacze podejrzewają, że mogą brać udział w procesie replikacji istoty.
Ta zdolność do kodowania białek odróżnia je od innych znanych pętli RNA zwanych wiroidami, ale wydaje się również, że nie mają genów potrzebnych do wytworzenia otoczek białkowych, w których żyją wirusy RNA (w tym Covid-19), gdy są… na zewnątrz komórki. .
Są także znacznie większe niż inne cząsteczki genetyczne współistniejące w komórkach, od roślin po bakterie, zwane… Plazmidyktóry zwykle składa się z DNA.
Jednakże Żyłodiew i jego zespół nie byli w stanie zidentyfikować żadnego wpływu obelisków na ich bakteryjnych żywicieli ani sposobów rozprzestrzeniania się między komórkami.
„Te elementy mogą nie mieć charakteru wirusowego i mogą bardziej przypominać plazmidy RNA”. Wnioskujemy.
Badania te zostały przekazane do usługi przeddruku. com.bioRxiv.
„Nagradzany beeraholik. Fan Twittera. Podróżnik. Miłośnik jedzenia.