Mariupol, Ukraina – Umarła kobieta w ciąży i jej dziecko Rosja bombarduje szpital położniczy Associated Press dowiedziała się, gdzie wziąć dziecko. Obrazy kobiety pędzącej do karetki na noszach obiegły świat, ukazując horror. Atak na najbardziej niewinną ludzkość.
Na wideo i zdjęciach zrobionych przez dziennikarzy AP w środę po ataku na szpital, kiedy ratownicy wrzucili go do ruin oblężonego miasta Mariupol, widział, jak kobieta biła się po brzuchu, a jej blada twarz odzwierciedlała szok wywołany tym, co się stało. . . To jeden z najbardziej tragicznych momentów w 19-dniowej wojnie Rosji z Ukrainą.
Jewgienij Małoletka / AB
Kobieta została zabrana do innego szpitala, który wciąż znajdował się w pobliżu linii frontu, gdzie lekarze pracowali nad utrzymaniem jej przy życiu. Zdając sobie sprawę, że straciła dziecko, lekarze krzyknęli: „Zabij mnie teraz!”
Chirurg Timur Marin stwierdził, że miednica kobiety jest zmiażdżona, a biodra odcięte. Lekarze dostarczyli dziecko przez cesarskie cięcie, ale to „nie było oznak przeżycia”, powiedział chirurg.
Później skupili się na matce.
„Matka nie otrzymywała świadczenia z resuscytacji przez ponad 30 minut” – powiedział Marin w sobotę.
„Oboje nie żyją.”
W następstwie środowych nalotów lekarze nie zdążyli zdobyć nazwiska kobiety, zanim jej mąż i ojciec przybyli po jej ciało. Powiedzieli, że przynajmniej ktoś przyszedł ją ratować – więc nie trafiła do masowych grobów wykopanych dla rosnącej liczby zmarłych Mariupola.
Oskarżony o zbrodnie wojenne, rosyjscy urzędnicy twierdzą, że szpital położniczy był używany przez ukraińskich bojowników jako baza, a pacjenci i lekarze nie mieli do niego wstępu. Rosyjski ambasador przy ONZ i ambasada Rosji w Londynie nazwali te obrazy „fałszywymi wiadomościami”.
Associated Press doniosła o oblężeniu Mariupola, który był oblegany od początku wojny, udokumentowała atak i była świadkiem ofiar i zniszczeń. Nakręcili filmy i zdjęcia zakrwawionych ciężarnych matek wychodzących z oddziału położniczego, krzyków lekarzy, płacz dzieci.
Zespół AP przeniósł ofiary do szpitala na obrzeżach Mariupola w piątek i sobotę.
W mieście, w którym przez ponad tydzień nie ma żywności, wody, prądu ani ciepła, prąd z generatorów awaryjnych jest przydzielany do sal operacyjnych.
Jak ocaleni opisali swoje gehennę, wybuchy na zewnątrz wstrząsnęły ścianami. Pociski i strzały w okolicy są sporadyczne, ale sporadyczne. Emocje są wysokie, nawet gdy lekarze i pielęgniarki skupiają się na swojej pracy.
Urodzona blogerka Mariana Vishekirskaya Dzień po nalotach mała dziewczynka owinęła ramiona wokół nowonarodzonej Weroniki, opisując środowe bombardowanie. Po tym, jak zdjęcia i wideo pokazały, jak schodzi po śmietnych schodach i trzyma koc wokół prawa ciąży, rosyjscy urzędnicy powiedzieli, że była aktorką w teatralnym ataku.
„Stało się to w szpitalu nr 3 w Mariupolu 9 marca. Leżeliśmy na oddziałach, gdy okna, ramy, okna i ściany były porozrzucane” – powiedziała Wyszekirskaja, która wciąż miała na sobie tę samą piżamę w kropki, którą miał podczas ucieczki. AP.
„Nie wiemy, jak to się stało. Byliśmy na naszych oddziałach. Niektórzy mieli czas, aby się ukryć, inni nie”.
Jej eksperyment był jednym z wielu, ponieważ Mariupol stał się symbolem sprzeciwu wobec dążeń prezydenta Rosji Władimira Putina do zmiażdżenia demokratycznej Ukrainy i przerysowania mapy świata na swoją korzyść. Niepowodzenie poddania się Mariupolu zmusiło siły rosyjskie do rozszerzenia ofensywy w innych częściach Ukrainy.
Tymczasem 430-tysięczne miasto portowe Azow powoli umiera z głodu, by zbudować most lądowy z Rosji na Krym, który łączy Rosję.
Na prowizorycznym nowym oddziale położniczym każdy poród wprowadza nowe napięcie.
„Wszystkie rodzeństwa przeżyły dużo” – powiedziała pielęgniarka Olga Vereshakina.
Zszokowana matka straciła część palców podczas bombardowania. Lekarze przeprowadzili jej cesarskie cięcie w piątek, ostrożnie wyciągając córkę i energicznie pocierając noworodka, aby wywołać zagrażające życiu objawy.
Po kilku sekundach dziecko płacze.
Okrzyki radości odbijały się echem w całym pokoju. Noworodka Alana płacze, jej matka płacze, a ratownicy medyczni ocierają łzy z oczu.
„Profesjonalny webaholik. Pisarz. Telewizyjny geek. Nieuleczalny podróżnik. Znawca mediów społecznościowych. Ekspert od bekonu.”