Kwestia pojawienia się D jako pretendenta do World Series

Zwykle nerwice Hazena nie skłoniłyby go do porzucenia występu na żywo na rzecz opóźnionej transmisji telewizyjnej aż do dziewiątej rundy. „W dziewiątej rundzie pozostało mi dużo blizn” – powiedział Hazen, odnosząc się do kluczowej dziewięciopunktowej przewagi Diamondbacks w dziewiątej rundzie w tym sezonie. Jednak powaga tego wszystkiego w siódmym meczu National League Championship Series była tak przytłaczająca, że ​​musiał odizolować się dwie rundy wcześniej – nawet nosząc słuchawki redukujące hałas, aby zagłuszyć hałas tłumu, który w przeciwnym razie zrujnowałby jego transmisję. On karmi.

Tak, zajęło to siedem lat ciężkiej pracy, ale jakoś wydawało się, że wszystko dzieje się za szybko. W ciągu ostatniego roku Hazen przystosował się do życia bez żony Nicole, która zmarła w sierpniu 2022 roku po ponad dwóch latach walki z glejakiem wielopostaciowym. Jego zespół spędził większość pierwszej połowy sezonu na szczycie ligi Konferencji Zachodniej, po czym w lipcu upadł i zakończył serię dziewięciu porażek z rzędu, w wyniku której 11 sierpnia bilansował 57-59. Playoffy jako ostatnia drużyna z dziką kartą z 84 zwycięstwami, pokonując Milwaukee w rundzie Wild Card, pokonując mistrza NL West Los Angeles Dodgers w Division Series, a teraz, jak było świadkiem w biurze menadżera Toreya Lovullo, przybywa do Filadelfii. 3-2 w NLCS i pokonał Phillies w meczach 6 i 7 – zaskakując go.

„Naprawdę nie spodziewałem się, że dotrzemy do tego momentu” – powiedział Hazen po zwycięstwie. „Nie przygotowujemy się do offseason, nie organizujemy spotkań. Denerwuję się i chodzę ulicami Filadelfii. Jest koniec października, a my wciąż gramy w baseball. Tak myślę mniej więcej każdego dnia, kiedy się budzę – a przed nami jeszcze co najmniej cztery mecze baseballowe”.

Najbardziej niezwykły World Series w historii rozpoczyna się w piątek w Arlington w Teksasie, kiedy drużyna Diamondbacks zmierzy się z mistrzem ligi amerykańskiej Texas Rangers, który sam wkradł się do rozgrywek posezonowych z wynikiem 90-72. Dwa lata temu Arizona ustanowiła najgorszy rekord w baseballu z wynikiem 52-110, a Rangersi, którzy osiągnęli wynik 60-102, nie byli dużo lepsi. Będzie to drugi tytuł Diamondbacks po ich jedynym występie w 2001 roku; Teksas nigdy w ciągu 63 lat swojego istnienia nie zdobył tytułu mistrzowskiego. Ale pomijając rodowód i osiągnięcia: to para zespołów, które jakością nadrabiają braki w innych obszarach.

Przynajmniej Teksas zachowywał się jak zespół z aspiracjami do World Series. Dyrektor generalny Chris Young stworzył grupę składającą się z gwiazd, uzupełnił ją talentami z silnego systemu gospodarstw rolnych Teksańczyków i uzupełnił solidnymi przejęciami w ostatecznym terminie handlu. Pomimo okrężnej podróży aż do tego tygodnia – podczas której powrócili do rundy Wild Card, przegrywając trzy mecze z rzędu z Astros u siebie w American League Championship Series – Rangersi odnaleźli siły po sezonie i podążali za wypróbowanymi… i-prawdziwa formuła październikowa: piłka leci daleko; A drużyna odchodzi. Największą niespodzianką są Diamondbacki.

Nie należy jednak tego wykluczać. To nie są Sierpieńczy Diamentowcy, których słabości w dziewiątej rundzie uwydatniły irracjonalną stronę Hazena. Zdeptali Brewersów, zawstydzili Dodgersów, zmierzyli się z Phillies, a potem ich też zrównali z ziemią. Arizona przyjęła hasło „Nikt w nas nie wierzy”, bo prawdą jest, że nikt nie wierzył, że się tu znajdzie. Mimo całej paniki związanej z nieobecnością najlepszych drużyn sezonu zasadniczego w 119. World Series i pojedynkiem pomiędzy drużynami z dziką kartą, które przypadkiem zachowały swój najlepszy baseball na październik, dobrze jest unikać wpadnięcia w tę pułapkę.

Większość uwagi kierowanej na Diamentowców ma związek z tym, czym nie są. Może czas skupić się na tym, czym one są.

„Gramy „Właściwa marka baseballu” – powiedział zapolowy Diamondbacks Jake McCarthy, a mówiąc „właściwa marka” miał na myśli coś bardzo konkretnego: Arizona gra jak drużyna z lat 80. XX wieku, która przeniosła się w czasie do 2023 roku.

Diamondbacks nie są odporni na niektóre niedawne boomy na boisku – regularnie wycofują swoich początkowych miotaczy, gdy skład drużyny przeciwnej zmienia się po raz trzeci – ale poza tym McCarthy ma rację. Nie polegają na home runach. Cenią sobie doskonałą obronę. Kradną bazy i dowolnie zajmują dodatkowe bazy. Krzyczą głośno, bo płaczą. Pracują z dbałością o szczegóły, zmuszając przeciwników do wykonywania zagrań i karząc ich, jeśli tego nie robią.

„Gramy w oldschoolowy baseball” – powiedział Kevin Jenkel, konfigurator z Arizony. „Każdy chce uderzać, każdy chce trafiać bilety. Robimy to trochę inaczej. Bardzo dobrze zarządzamy bazami. Gramy naprawdę dobrze w obronie. Skupiamy się na mocnych uderzeniach i kontratakach. I każdy bierze za to odpowiedzialność. To zasługa do naszego coachingu.” . To zasługa przywództwa. To zasługa wszystkich, bo jesteśmy z tego dumni. A to tylko jedna z tych rzeczy, na których każdemu zależy. „To nie jest coś, co postawi cię w centrum uwagi, ale jeśli chodzi o decydujący moment i wygrywanie meczów baseballowych, robimy to”.

Utworzenie składu 26 graczy, którzy wyznają tę filozofię, wymagało wysiłków całej organizacji i zjednoczenia się na przestrzeni lat. Gwiazdorski debiutant prawego obrońcy Corbin Carroll i debiutant prawego obrońcy Brandon Pvadt, którzy rozpoczęli siódmy mecz, przeszli przez draft odpowiednio w 2019 i 2020 roku. MVP NLCS Ketel Marte (w 2016 r., pierwsze duże przejęcie Hazena), as Zac Gallen (w 2019 r.) i 23-letnia łapacz Gabi Moreno (w 2022 r.) osiągnęli transakcje. Pierwszy bazowy Christian Walker dołączył do Arizony w ramach wniosku o zrzeczenie się prawa po tym, jak trzy drużyny zrezygnowały z niego na wiosennym treningu sześć lat temu. Gracz drugiej gry, Meryl Kelly, podpisał kontrakt w 2018 roku po czterech latach gry w Korei. Shortstop Geraldo Perdomo został zakontraktowany z Dominikany jako 16. miejsce w klasyfikacji generalnej. Jedynymi wolnymi agentami nabytymi zeszłej zimy w składzie Arizony są weteran Evan Longoria i zastępca Miguel Castro.

Jednak Arizona nie znalazła tej samej wersji, która była w ofercie przez cały październik, aż do końca sierpnia. 27 sierpnia Ryan Thompson, 31-letni zapolowy, którego ciężarek osiąga prędkość około 150 km/h – czyli około 3 km/h wolniej niż przeciętna szybka piłka w najwyższej lidze, często występuje w drużynie Diamondbacks, która w tym roku zajęła 28. miejsce na 30 drużyn pod względem szybkości szybkiej piłki. – rzucił bezbramkową rundę niecały tydzień po tym, jak Arizona podpisała z nim kontrakt z mniejszą ligą. Przeszedł przez nieodebrane zwolnienia przez wszystkie drużyny, zanim Tampa Bay go wypuściło, a Diamondbacks, którzy desperacko potrzebowali pomocy z Bullpen, wzięli ulotkę.

Rzucił 5,2 funta za funta rund w NLCS, torując drogę Paulowi Seewaldowi, bliższej Arizonie przejętej od Invincibles z Seattle w ostatecznym terminie handlu, który pozwolił trzem baserunnerom na osiem bezbramkowych rund w tym sezonie. W połączeniu z dziewięcioma rundami Ginkela, trio przekształciło Bullpen w Arizonie z powracającego koszmaru Hazena w spokojny sen.

Bullpen uratował sezon Diamondbacks, ponieważ odnieśli dwa jednopunktowe zwycięstwa w meczach 3 i 4, dzięki czemu seria wróciła do Filadelfii, gdzie na nowo odkryli tożsamość, która chwilowo zniknęła. W ciągu pierwszych pięciu meczów z serii Diamondbacks ukradli tylko jedną bazę, co znacznie różni się od ich rekordowej kradzieży baz – 166, co stanowi drugi wynik w MLB – w sezonie zasadniczym. Następnie ukradli osiem w dwóch ostatnich meczach NLCS, ponieważ chcieli konsekwentnie wgryzać się w bok miotaczy Phillies.

Mówi o zmianach, które ujawniają doświadczenie Arizony w planowaniu gier. Podczas gdy menedżer drużyny Phillies Rob Thompson trzymał się tego samego składu we wszystkich siedmiu meczach, a miotacze zespołu robili to samo, korzystając ze swoich arsenałów bramkowych, Arizona wprowadzała poprawki i poprawki, próbując wykorzystać wady osławionego składu Filadelfii.

Sala miotaczowa w Arizonie jest pełna chętnych i ciekawych umysłów, od trenera miotacza Brenta Strome’a ​​po Dana Harena, trzykrotnego gracza All-Star, który służy jako strateg. W miarę trwania NLCS Kelly i Pvadt w znacznie mniejszym stopniu polegali na szybkich piłkach z czterema szwami, które łapali pałkarze Phillies. Kombinacja sześciu narzutów Kelly’ego zawsze intrygowała pałkarzy, co wykorzystał na swoją korzyść podczas swojego drugiego występu: zmiana, którą rzucił częściej niż jakikolwiek narzut w drugiej partii, była jego czwartym najczęściej używanym narzutem w meczu 6. Pfaadt wyszedł z 32 homerów z czterema homerami w meczu 3 do połowy tego w meczu 7, gdzie rzuca się tyle obciążników, ile grzejników i otwiera się więcej zamiataczy niż w obu przypadkach.

Ten rodzaj dbałości o szczegóły jest przykładem podejścia Diamondbacks. Jeśli ich skład nie pasuje obecnie do stylu baseballu, zastanawiają się, w jaki sposób ich oferta analityczna może lepiej do nich pasować. Ten rodzaj pragmatyzmu najlepiej widać w czymś tak prostym jak obrona. Kiedy drużynie w ataku brakuje siły ognia, która umożliwiłaby jej zwycięstwo, małe rzeczy mają ogromne znaczenie. Dlatego od początku wiosennych treningów Lovullo głosił, jak ważna jest gra w uczciwy baseball. Odebrałem wiadomość.

Arizona popełniła zaledwie 56 błędów, co stanowi drugą najmniejszą liczbę błędów w historii baseballu.

Obrona, stadion, koncentracja na drobiazgach: w ten sposób zespół, który był w LCS zaledwie pięć razy – jedna trzecia z 15 Teksańczyków po drugiej stronie drabinki – dostaje się do World Series.

W połowie sierpnia W środku omdlenia w drugiej rundzie niektórzy gracze Diamondbacks zebrali się wokół Dave’a McKaya, pierwszego trenera drużyny, aby porozmawiać na opowieści. Pod koniec sezonu 2006, kiedy był trenerem w St. Louis, Cardinals przegrali siedem meczów z rzędu. Zakończyli sezon 83-78. W ciągu następnego miesiąca pokonali jednego mistrza dywizji (San Diego), wygrali kolejnego w siedmiu meczach (Nowy Jork) i wygrali World Series. Cardinals z 2006 roku są jedyną drużyną, która zdobyła mistrzostwo z mniej niż 84 zwycięstwami.

„Piękno World Series i play-offów polega na tym, że nie zawsze wygrywa lepsza drużyna” – powiedział McKay, który pracuje jako trener od 40. roku życia. „Byłem na sześciu mistrzostwach świata. Na dwóch powinniśmy byli wygrać i przegrać. Na dwóch powinniśmy przegrać i wygrać. To tylko kwestia tego, kto zagra lepiej”.

Rangersi z pewnością są siłą. Nie chodzi tylko o możliwość prowadzenia domu. Startujący w pierwszym meczu Nathan Eovaldi i przewidywany starter w drugim meczu Jordan Montgomery odbędą się w październiku. W sezonie zasadniczym Teksas również spisał się wyjątkowo na boisku, popełniając tylko o jeden faul więcej niż Arizona. Podobnie jak Diamondbacks, Rangersi są znacznie silniejsi, niż wskazuje na to ich rekord.

Uwzględnienie Diamondbacków jest mylące. Oczywiście szanują Rangersów – widzieli też, jak Adolis Garcia w pojedynkę rozbił tyle home runów w ALCS, ile zrobił każdy Diamondback w NLCS. Znając skład Teksańczyków i wiedząc, że na czele drużyny stoi przyszły menadżer Hall of Fame Bruce Bochy, Diamondbacks wiedzą, że nie mogą spocząć na laurach. W październiku liczy się tylko to, co zrobisz dalej.

Czują się również przygotowani do podjęcia tego wyzwania, głównie ze względu na to, co dał im już ten miesiąc. Dla Carrolla, Moreno, Perdomo i Pvadta jest to edukacja. Dla Jalena, Kelly’ego, Marte i Tommy’ego Phama, gracza pozyskanego w ostatecznym terminie wymiany, który emanuje intensywnością, jest to potwierdzenie. Dla Hazena, nawet biorąc pod uwagę emocje związane z dziewiątą rundą, jest to ulga.

Przed rozpoczęciem siódmego meczu Lovullo przeszedł obok swojego biura i zobaczył Hazena siedzącego z Mikiem Fitzgeraldem, zastępcą dyrektora generalnego Diamondbacks. Na kilka minut przed najważniejszym meczem w ich życiu Lovullo zajrzał do środka, żeby z nimi porozmawiać.

„Bez względu na to, co się dzisiaj stanie, kocham was” – powiedziała Lovullo.

Kim są Diamondbacki z Arizony? To zespół, który wie, jakie ma szczęście, że znalazł się w World Series. Które też dostał.