Mario kontra Donkey Kong to dziwna i uderzająca oda do prostszych czasów

Nigdy nie grałem w oryginał Mario kontra Donkey KongKtóry został wydany w 2004 roku na Game Boy Advance. Tak więc nie wnoszę żadnej nostalgii ani wcześniejszych doświadczeń do nowej wersji, która pojawi się w tym tygodniu, która wydaje się całkowicie nowoczesna pod każdym względem, z wyjątkiem rozgrywki. Mario jest Ograniczony — Nie potrafi szybko biegać, nie potrafi wysoko skakać, a jednym błędem tracisz życie. Pochodzi od nowości Cud Super Mario Bros Może to spowodować poważne obrażenia, ponieważ nie ma tu żadnej wielkiej mocy słonia ani gwiazdy. Ale jeśli nie porównasz Mario kontra Donkey Kong Bardziej nowoczesne przygody hydraulików mają swój własny urok.

Mario kontra Donkey Kong Ma wiele wspólnego z oryginałem Donkey Kong Bardziej zręcznościowa niż typowa gra Mario. Każdy poziom składa się z dwóch części, jednak nie są one rozbudowanymi przygodami pobocznymi. Zamiast tego jest to łamigłówka wymagająca określonych kroków i sprytnego wykorzystania wrogów i narzędzi rozsianych po całej okolicy. Najpierw musisz zdobyć klucz, a następnie uratować uroczą zabawkę Mario, którą ukradł Donkey Kong, i umieścić ją na poziomie. Czasami będziesz musiał wrzucić nieśmiałego faceta do dołu pełnego kolców i przewieźć go przez strefę niebezpieczeństwa; Innym razem aktywujesz przełączniki w określonej kolejności, aby platformy pojawiały się tam, gdzie są potrzebne do awansu. Podobnie jak w przypadku wielu najlepszych gier Mario, prawie każdy poziom wprowadza nową mechanikę, wroga lub gadżet, który albo przeszkodzi, albo pomoże ukończyć grę. Poziomy te rozciągają się poziomo i pionowo, ale same w sobie są małymi światami.

Jak zwykle zaprezentowano tutaj dopracowanie Nintendo. Istnieje wiele energicznych wyborów muzyki orkiestrowej. Mario, DK i wszyscy złoczyńcy, którzy pojawiają się w całej grze, są pięknie przedstawieni, a sterowanie jest ścisłe i precyzyjne. To znaczy, kiedy już przyzwyczaisz się do ograniczeń Mario. Nie miałem problemu z tym, że Mario był nieco mniej zdolny, ponieważ to zupełnie inny styl gry, ale zdecydowanie zapomniałem, że Mario nie miał wystarczających skoków, aby pokonać niektóre luki.

W tej grze jest także zaskakująca ilość treści. Dostępnych jest osiem światów, z czego dwa są całkowicie nowe w reedycji w 2024 r. Każdy z nich ma sześć etapów, a także etap dodatkowy i bitwę z bossem. Po ukończeniu głównej kampanii dostępna będzie remaster „Plus” wszystkich poziomów, który wykorzystuje te same ogólne elementy i funkcje co oryginał, ale z nowym, trudniejszym celem – musisz poprowadzić słabego, małego Mario do wyjść, a te gry są jeszcze mniej wydajne niż gra Big Mario. To dobry sposób na pomieszanie formuły, która stała się bardzo znajoma po ukończeniu pierwszych 64 etapów.

Ukończenie głównej gry odblokowuje także 16 nowych profesjonalnych etapów, które w pełni odpowiadają temu tytułowi. Jest to bardzo trudne, a ponieważ gra nie dostarcza ci ciągle grzybów 1-Up, jego ukończenie będzie wymagało pewnych umiejętności (dopiero zaczynam zagłębiać się w to nowe wyzwanie). Ułożenie łamigłówki i wykonanie jej bez popełnienia błędu jest trudne na niektórych późniejszych poziomach, zarówno na poziomie eksperckim, jak i dodatkowym.

To dobrze, ponieważ pokonanie pierwszych ośmiu światów było tak łatwe, że martwiłem się, że ta gra nie będzie miała w sobie żadnej wartości. Przeszedłem przez pierwsze cztery światy i dopiero w ostatnim napotkałem większe wyzwania. Światy Plusa też na razie nie są zbyt trudne, choć obstawiam, że to się zmieni. Tak naprawdę, w każdym świecie z plusem uzyskałem ocenę „doskonałą” w ciągu 30 minut (sześć etapów plus dodatkowy etap, w którym zebrano kilka grzybów 1-Up i ostatni poziom bossa świata). Zajęłoby mi to 20 minut, gdybym nie stanął przed wyzwaniem z wynikiem 2-6, a treningi zabrały mi trochę czasu. Szkoda, że ​​nie było więcej takich poziomów – w obecnej sytuacji gra wydaje się albo zbyt łatwa, albo zaskakująco trudna, bez takich trudności, jakie chciałbym widzieć. To powiedziawszy, nie mogę się doczekać, aby zobaczyć, jak światy Plus będą nadal pokonywać trudności.

Biorąc pod uwagę prostotę tej gry, można śmiało powiedzieć, że jej docelową grupą odbiorców mogą być młodsi lub mniej doświadczeni ode mnie. Nintendo dodało kilka funkcji, które sprawią, że gra będzie również bardziej przystępna. Dostępny jest tryb „Normalny”, w którym możesz przyjąć sześć trafień, zanim w pewnym momencie stracisz życie, zamiast tylko jednego. Eliminuje to również limit czasu, coś, co nie wyczerpało mnie na poprzednich poziomach, ale zdecydowanie stanowiło wyzwanie w trakcie gry. Jeśli jesteś Do Podobnie jak próba pokonania zegara, istnieje tryb „Time Attack”, w którym próbujesz pokonać docelowy czas na danym poziomie. Niezależnie od tego, jaki styl gry wybierzesz, zawsze możesz nacisnąć przycisk Ponów, aby rozpocząć poziom od nowa, nie tracąc życia. Wreszcie, Nintendo dodało także lokalną rozgrywkę wieloosobową w trybie współpracy, co może spodobać się zarówno doświadczonym, jak i początkującym graczom.

Na początku tak się czułem Mario kontra Donkey Kong Polecanie ludziom wydania na nią 50 dolarów byłoby zbyt prostą grą. Zaczyna się miło i mądrze, ale jest zbyt prosty i ma pozornie małą głębię. Ale Nintendo mnie zaskoczyło – chociaż jest to zdecydowanie gra retrospekcja, jest tu solidna mieszanka wyzwania i głębi. Podobnie jak w przypadku wielu gier Nintendo, ta gra powinna być dobrą zabawą dla graczy w każdym wieku. Tylko nie oczekuj, że Mario będzie miał do wykonania ruchy i sztuczki Super Mario Wonder.