Najgorsze transakcje rozgrywającego w NFL: gdzie plasuje się Russell Wilson z Broncos?

Poniedziałkowe ogłoszenie drużyny Denver Broncos, że w przyszłym tygodniu zwolnią Russella Wilsona, było oficjalnym potwierdzeniem katastrofalnej decyzji podjętej w 2022 roku o wymianie byłego MVP ligi.

Po rezygnacji z pięciu wyborów w drafcie i trzech zawodników na rzecz pozyskania Wilsona z Seattle Seahawks, Broncos zapewnili rozgrywającemu ogromne przedłużenie o pięć lat o wartości 242,6 miliona dolarów, zanim zaczął intensywnie trenować. W ciągu dwóch sezonów Wilson wystąpił w 30 meczach, z bilansem 11-19, nigdy nie docierając do play-offów. Pod koniec grudnia został przeniesiony na ławkę rezerwowych, częściowo ze względu na słabe wyniki, ale także z powodu konsekwencji finansowych i obawy, że Wilson dozna kontuzji, co spowoduje utratę gwarancji na rok 2024.

Przejęcie Wilsona i późniejsze rozszerzenie na zawsze będą uznawane za jedną z najgorszych transakcji dokonanych przez weterana rozgrywającego w historii NFL. Wypuszczając Wilsona, Broncos musieliby zapłacić 85 milionów dolarów w podziale na ten i przyszły rok.

Jednak historia NFL pełna jest ostrzegawczych opowieści o historycznie złych ruchach rozgrywającego.

Zawsze na myśl przychodzi mi nieudany eksperyment Daunte Culpeppera z 2006 roku. Ten błąd w ocenie pogłębiła decyzja Miami o przejęciu Culpeppera z Minnesoty na wybór w drugiej rundzie draftu, licząc na to, że rekonwalescencja rozgrywającego po operacji kolana będzie skuteczniejsza niż wolnego agenta. Drew Brees po operacji barku. Culpepper rozegrał zaledwie cztery mecze, zanim po starciu z trenerem Nickiem Sabanem doznał kontuzji. Brees podpisał kontrakt ze Świętymi i został przyszłym Hall of Fame.

Brownowie zapuszczają się niebezpiecznie blisko niefortunnego terytorium, rozpoczynając klasę 3 z Deshaunem Watsonem. Nadal czekają, aż zapewni zwrot z inwestycji w postaci trzech wyborów w pierwszej rundzie wyborów, dwóch wyborów w drugiej rundzie wyborów, jednego wyboru w czwartej rundzie i bezprecedensowego, w pełni gwarantowanego kontraktu o wartości 230 milionów dolarów. Czy Watson może zmienić narrację? Odpowiedź na to pytanie może zadecydować sezon 2024.

Ale skoro książka na temat Wilsona i Broncos jest już zamknięta, zestawmy 10 najgorszych transakcji weterana rozgrywającego w ciągu ostatnich 35 lat. (Zaoszczędzimy transakcje z dnia draftu na popiersia gwiazd uczelni, które przeniosły się do NFL na inny dzień.)

10. Carson Palmer do Raiders w pierwszej i drugiej rundzie (2011)

Kiedy drużyna Bengals zdecydowała się zakończyć erę Ballmera i zwróciła się do Andy'ego Daltona, były asystent Ballmera Bengals, który został trenerem Raiders, Hue Jackson i jego zespół, byli kupcami. Jednak Palmer spędził niezapomniane dwa lata w Auckland. W 2011 r. rozegrał zaledwie dziewięć meczów, uzyskując bilans 4-5, a w 2012 r. jako starter 4-11. Palmer wznowił swoją karierę czterema mocnymi sezonami w ciągu pięciu lat spędzonych w Arizonie, w tym grą w Pro Bowl 13-3 w 2015 r. , ale nie było starych występów dla Raiders.

9. Brad Johnson do Waszyngtonu po raz pierwszy, drugi i trzeci (1999)

Po zamachu i spudłowaniu w Heath Shuler oraz krótkotrwałym starciu Gusa Frerota z Trentem Greenem Waszyngton myślał, że znalazł swojego człowieka w Johnsonie, zmienniku Warrena Moona w Minnesocie. Johnson miał swój pierwszy sezon w Pro Bowl w Waszyngtonie, ale Dan Snyder grał w fantasy football w następnym i chciał, żeby Jeff George był tym gościem. Johnson został zwolniony po zaledwie dwóch latach i udał się do Tampa Bay, gdzie pomógł wygrać Super Bowl. Minnesota wykorzystała ten wybór w pierwszej rundzie draftu do powołania Culpeppera, który był kandydatem na MVP, zanim doznał druzgocącej kontuzji kolana. Waszyngton Nadal Nie znaleziono żadnego rozgrywającego franczyzy.

8. Carson Wentz to Colts o warunkowe drugie i trzecie miejsce (2021)

Wyróżniający się rozgrywający Filadelfii był kandydatem na MVP w 2017 r., dopóki pod koniec sezonu nie złamał rzepki kolanowej, a Wentz nigdy nie odzyskał spokoju po obejrzeniu, jak Nick Foles prowadzi Orły do ​​zwycięstwa w Super Bowl. Jednak jego chaotyczna gra po powrocie nie zmartwiła Coltsów. Wierzyli, że ponowne spotkanie z byłym koordynatorem ofensywy Eagles Frankiem Reichem, ówczesnym głównym trenerem Indianapolis, pomoże Wentzowi wrócić do formy. Jednak przeciętna produkcja podczas przeciętnej kampanii 9-8 w 2021 r. spowodowała, że ​​właściciel Jim Irsay po jednym sezonie rozgniewał się na Wentza. Colts namówili Waszyngton, aby zrezygnował z dwóch wyborów w trzeciej rundzie i zamienił wybór w drugiej rundzie na Wentza w 2022 roku. Ale z pewnością mogli wykorzystać typy, które dały Eagles DeVonta Smith, AJ Brown i Jalen Carter.

Głębiej

Wewnątrz decyzji Colts o odejściu od Carsona Wentza już po jednym sezonie

7. Drew Bledsoe po raz pierwszy do Billsa (2002)

Błyskawiczny rozwój Toma Brady'ego sprawił, że Bledsoe, wybrany numer 1 w 1993 r., stał się zbędny poza sezonem 2001. W pokazie arogancji Bill Belichick sprzedał Bledsoe w lidze, a Bills w końcu odkryli dlaczego. Bledsoe jako starter zaliczył 8-8, 6-10 i 9-7, rzucając 55 przyłożeń i 43 przechwyty, nie występując w play-offach.

6. Rob Johnson do rachunków za część 1 i 4 (1998)

Decyzja The Bills o zamianie za Bledsoe była próbą odpokutowania za wcześniejsze wykroczenie – decyzja o wysłaniu wyboru w pierwszej i czwartej rundzie do Jacksonville za Johnsona, który w 1995 r. wybrał w czwartej rundzie picku, który jako starter wypadł 1:0 Jaguary, występując w zaledwie ośmiu meczach. Johnson został pierwszym rozgrywającym Buffalo po podpisaniu pięcioletniego kontraktu wartego 25 milionów dolarów, ale w ciągu czterech sezonów rozegrał zaledwie 9-17 meczów.

5. Brett Favre po raz pierwszy do Packers (1992)

W przeciwieństwie do poprzednich transakcji wspomnianych tutaj, w których zespoły obstawiały głupio i drogo płaciły za złe transakcje, jest to przykład tego, że zespół nie rozumie, jaki posiada talent. Falcons powołali Favre w drugiej rundzie draftu w 1991 roku, ku wielkiemu rozczarowaniu ówczesnego trenera Jerry'ego Glanville'a. Pierwsze podanie Favre'a w NFL zostało złapane i można było wybrać szóstkę, a przez resztę swojego debiutanckiego sezonu wykonał tylko trzy podania. Następnie Falcons wysłali przyszłego Hall of Famer do Green Bay na 17. wybór w drafcie z 1992 roku, a reszta jest historią.

Rick Mirer był gwiazdą Notre Dame, ale w lidze NFL nie udało się grać na pozycji rozgrywającego. (Scott Halleran/AllSport)

4. Rick Mirer po raz pierwszy do niedźwiedzi (1997)

Mirer, który wybrał drugi draft w 1993 roku, zawiódł w Seattle, gdzie w ciągu czterech sezonów zdobył 20-31, rzucając 41 przyłożeń i 56 przechwytów. Z jakiegoś powodu Chicago uważało, że była gwiazda Notre Dame zasługiwała na wybór w pierwszej rundzie draftu w 1997 roku. Jednak Mirer jako starter wyszedł z wynikiem 0-3, po tym jak nie miał żadnych przyłożeń i miał sześć przechwytów. The Bears przychyliły się do jego prośby o zwolnienie w następnym sezonie.

3. Chris Chandler do Piratów po raz pierwszy (1990)

Buccaneers podjęli niefortunną decyzję o oddaniu Steve'a Younga do 49ers w 1987 roku i wybrali jego następcę, Vinny'ego Testaverde, na pierwsze miejsce w klasyfikacji generalnej. Jednak już po dwóch sezonach drużyna Bucs wysłała do Indianapolis wybór nr 2 w zamian za Chandlera, który w ciągu dwóch sezonów w Colts zdobył 10-6 punktów. Chandler w ciągu dwóch sezonów w Buccaneers osiągnął bilans 0-6.

2. Jeff George do Falcons po raz pierwszy i trzeci (1994)

George, wybrany w drafcie z numerem 1 przez Indianapolis w 1990 roku, miał silną rękę, ale w ciągu czterech sezonów ustanowił rekord 14-35, rzucając 41 przyłożeń i 46 przechwytów. Przekonani, że winę ponosi kiepski skład Coltsów, Falcons wysłali ładunek kilofów do Indianapolis w 1994 roku, dwa lata po wymianie Favre. George pomógł Atlancie zakończyć czteroletnią suszę w 1995 roku. Jednak starł się z głównym trenerem Jonem Jonesem i osiągnął bilans 16-19 z 50 przyłożeniami i 32 przechwytami, zanim podpisał kontrakt z Oakland po sezonie 1996.

1. Russell Wilson do Denver 1., 2., 5. i 3. (w tym QB Drew Lock) (2022)

Wierząc, że mają skład na poziomie Super Bowl, w którym brakuje jedynie rozgrywającego, Broncos zastawili przyszłość na wybór draftu, zawodników i nieprzyzwoitą przestrzeń w kadrze, aby pozyskać Wilsona, dziewięciokrotnego zawodnika Pro Bowl z Lombardi Trophy na swoim koncie. Ówczesny główny trener Nathaniel Hackett – były koordynator ofensywy Aarona Rodgersa w Green Bay – miał pomóc Wilsonowi przedłużyć jego karierę.

Najlepsze dni Wilsona jednak wyraźnie ma już za sobą. W 2022 roku wykonał najgorsze w karierze 60,5 procent podań, zaliczył 16 przyłożeń i zaledwie 11 przechwytów, podczas gdy Broncos prowadzili 5-12. Hackett został zwolniony po 15 meczach. Sean Payton objął stanowisko głównego trenera Broncos w lutym 2023 roku i za zmagania Wilsona i drużyny Broncos obwinił zmarłego Hacketta. Jednak w połowie sezonu Payton posmutniał na Wilsona i on i Broncos zagrozili, że rozgrywający zostanie odsunięty na ławkę rezerwowych, jeśli ten nie zgodzi się na zmianę kontraktu. Wilson odmówił i pozostał starterem aż do ostatnich dwóch tygodni sezonu.

Głębiej

Gdzie wyląduje następnie Russell Wilson? Sprawdź, które drużyny NFL mogą być zainteresowane

W 2023 r. uzyskał lepszy wynik (7-8) i procent ukończenia (66,4), ale ofensywa Denver zaczęła się poprawiać dopiero po przejściu Paytona na agresywny atak, aby zmniejszyć obciążenie Wilsona pracą. Wilson zakończył sezon najniższym w karierze wynikiem 3070 jardów, z 26 przyłożeniami i ośmioma przechwytami. Teraz szuka kolejnego świeżego startu, a Broncos spróbują odbudować drużynę bez wybierania premium w drafcie i ograniczonej przestrzeni w kadrze.

(Najlepsze zdjęcia: Carson Palmer, Russell Wilson i Carson Wentz: Streeter Leka, Dustin Bradford, Andy Lyons/Getty Images)