Odejście Terry'ego Roziera z Heat sygnalizuje granice tegorocznego rynku handlowego NBA

Więc to jest to? To jest krok?

Miami Heat, które weszło do gry latem z nadzieją, że ich aktywa wystarczą do wywalenia Damiana Lillarda, zamiast tego wyłoniły się pod koniec stycznia z nieco mniejszą nagrodą w… Terrym Rozierze? Fakt, że tak się stało i że Heat zrobił to na ponad dwa tygodnie przed ostatecznym terminem handlu, który przypadał na 8 lutego, mówi wiele o stanie obecnego rynku handlu NBA.

Zanim o tym przejdę, zapoznajmy się najpierw ze szczegółami umowy. Miami sprzedało wygasający kontrakt Kyle'a Lowry'ego o wartości 29,7 miliona dolarów i chroniony przyszły wybór w pierwszej rundzie draftu na rzecz Charlotte Hornets za Roziera. Wybór będzie chroniony przez loterię w 2027 r., jeśli w ogóle będzie kwalifikował się do przeniesienia (aby tak się stało, Miami musiałoby przenieść chroniony przez loterię typ na 2025 r. do Oklahoma City), a w przeciwnym razie stanie się wyborem niechronionym w 2028 r.

Rozier zarobi 23,2 mln dolarów w tym sezonie i 24,9 mln dolarów w sezonie 2024–25; W sezonie 2025–26 24,9 mln dolarów z 26,4 mln dolarów jest już gwarantowane, a pozostałe 2,5 mln dolarów zostanie zagwarantowane, jeśli jego drużyna awansuje do drugiej rundy play-offów w którymkolwiek z kolejnych dwóch sezonów, a Rozier rozegra 70 meczów. W takim razie potraktuj to jako trzyletnią umowę.

Umowa generuje także wyjątek w wysokości 6,4 miliona dolarów dla Miami, co prawdopodobnie nie będzie miało znaczenia – ponieważ Heat mają już dwa większe wyjątki. Wreszcie, przybliża to Heat do obszaru podatkowego; Obecnie ich majątek wynosi ponad 1,27 miliona dolarów, choć musieliby przetransferować więcej pieniędzy, aby podpisać kontrakt i zatrzymać zawodnika. Omówimy, co może zwiastować przyszłe ruchy w dół.

W przypadku Charlotte logika jest prosta: jeśli w połowie sezonu masz 10-31 punktów i ktoś zaoferuje ci wybór bez ochrony na 29-letniego Terry'ego Roziera, podziękujesz mu za pokonanie w tym sezonie okropnej drużyny i doprowadzenie go do finału. Lotnisko. Charlotte powinna być w stanie przejąć Lowry'ego po terminie transakcji, jeśli jego kontrakt nie będzie mógł zostać wykorzystany w innej transakcji.

Element układanki dotyczącej Miami jest tym bardziej interesujący, że Heat zawsze byli bardziej zainteresowani polowaniem na grubego zwierza niż stopniowym ulepszaniem. Rozier to wartościowy zawodnik, który ma za sobą solidny sezon, pracując w zapomnieniu w Charlotte, ale nie jest Lillardem. Podpisanie umowy na tak wczesnym etapie eliminuje Miami z wszelkich głośnych filmów dla każdego gwiazdora, który mógłby stać się dostępny, co zdecydowanie sugeruje, że żadna taka umowa nie jest zbyt realistyczna.

Tak naprawdę, jeśli jest coś wyjątkowego w tej umowie, to właśnie kto To nie było HANDEL: Atlanta Hawks obrońca Dejounte Murray, największe jak dotąd nazwisko na rynku handlu, młodsze i lepsze od Roziera. Zamiana kontraktu Lowry'ego na Murraya i Patty Mills mogłaby się sprawdzić, więc można się zastanawiać, czy Hawks nie chcą, aby do gry w piłkę trafiał więcej niż jeden zawodnik z Miami. Tak czy inaczej, usunięcie Miami z pola widzenia oznacza, że ​​Atlanta straciła pewien wpływ na innych potencjalnych partnerów handlowych.

Jednakże… Murray to największe nazwisko, jakie pozostało w zarządzie, odkąd Pascal Siakam i OG Anunoby zostali już przeniesieni i nie wydaje się, aby ktokolwiek był zainteresowany przejęciem kontraktu Zacha LaVine'a. Czy są jakieś inne hity kinowe, które czekają, żeby nas podkraść? To, że Miami gra tutaj swoimi kartami, sugeruje, że taki scenariusz nie wydaje się prawdopodobny, przynajmniej w oczach jednego z biur obsługi.

Zamiast tego „The Heat” zwrócił się ku innej koncepcji biura, którą moglibyśmy nazwać „utrzymywaniem pieniędzy przy życiu”. Miami znajdowało się w sytuacji, w której wartość 29,7 miliona dolarów Lowry’ego spadała, a w przypadku przyszłych kontraktów nie było to idealne rozwiązanie. Po zakończeniu sezonu Heat prawdopodobnie nie osiągnęliby wystarczającej pensji, aby przygotować pakiet dla następnej gwiazdy w stylu Lillarda, zwłaszcza jeśli kontrakt Tylera Herro będzie niepożądany.

Zmieniając Lowry'ego na Roziera, Miami ma teraz akceptowalny kontrakt średniej wielkości za dwa lata, a po tym sezonie na umowie Roziera pozostało 51 milionów dolarów. Plus inne pensje, które mogą być częścią umowy z Unknown Star (W przewidywanej cenie na przyszły sezon będzie to zaledwie 3,7 miliona dolarów), Heat mogą nadal spokojnie osiągnąć poziom wynagrodzenia z zawodnikiem z najwyższej półki, bez konieczności rezygnacji z Jimmy'ego Butlera czy Bama Adebayo.

Dodatkowo Heat zrezygnowali z przyszłego wyboru w pierwszej rundzie w tej transakcji, co utrudnia im włączenie dużej grupy graczy z pierwszej rundy do kolejnej przyszłej umowy. Mimo to ich sytuacja handlowa tak naprawdę nie zmienia się, gdy nadejdzie noc draftu. The Heat mają nowy wybór w czerwcu, a zawodnik pierwszej rundy 2024 będzie dostępny do wymiany w dniu draftu. Miami mogłoby umieścić ten wybór, wybór na rok 2030, zamianę w ciągu dwóch lat, w przypadku której nie zostanie przeniesiony typ do Charlotte i Oklahoma City oraz zamiana na rok 2029 i 2031, na stole w dowolnym pakiecie handlowym. Pierwsze dwa starty i cztery zamiany, a może Jaquez na pewno dostanie od nich telefony – pod warunkiem, że nie wybiorą numeru kierunkowego Portland.

Jeśli chodzi o logikę handlu krótkoterminowego, to właśnie tutaj wchodzi w grę prawdziwe zwycięstwo Miami. The Heat przekształcił kontrakt Lowry'ego w zbywalną pensję na przyszłość, rozwiązując jednocześnie dwa obecne problemy. Pierwszą, mniejszą kwestią była sytuacja w zakresie podatku od luksusu, który był kosztowny i potencjalnie restrykcyjny w sytuacjach handlowych. Heat zaoszczędzili prawie 12 milionów dolarów na pensjach i płatnościach podatków i są teraz wystarczająco blisko areny nr 1, że mogą dokonywać drobnych transakcji, takich jak wysłanie przyszłego sekundanta (nadal go mają, wierzcie lub nie), Drew The kontuzjowany Smith i mało używany Orlando Robinson przenieśli się do jednego z Forlorn Five w ostatecznym terminie. Być może jeszcze bardziej interesujące jest to, że dzięki tym posunięciom mogliby wyeliminować podatek od luksusu, a także handel Calebem Martinem (więcej na ten temat poniżej).

Drugim i największym problemem jest to, że ofensywa Heat załamała się, a ich gra w defensywie staje się coraz bardziej katastrofalna. Gabe Vincent i Max Strus odeszli do wolnej agencji od zeszłorocznych mistrzów konferencji, Josh Richardson okazał się rozczarowującym następcą, a 37-letni Lowry znacznie się pogorszył. 20. miejsce w tabeli ataku Miami nie miało wystarczającej siły na polu obrony. Zbyt często posiadanie piłki mówiło: „Może Bam Adebayo może tutaj wykonać konkurencyjne podciągnięcie”, po tym jak nie stworzyło żadnej przewagi na obwodzie.

Tak, Rozier może być kopią Hero w ofensywie, ale Heat desperacko potrzebowali więcej strzelania, umiejętności i tworzenia strzałów na obwodzie. Rozier potrafi skuteczniej sprawdzać rozgrywających w obronie niż Herro, a jego bona fide jako prawdziwego rozgrywającego jest mniej ważny w Miami, gdzie Adebayo i Butler odgrywają dużą rolę w rozgrywaniu. Ogólnie rzecz biorąc, jest to całkiem wyraźne ulepszenie rażącej słabości.

Mówiąc szerzej, można się zastanawiać, co to oznacza na przyszłość zarówno dla Charlotte, jak i Miami. Jeśli Hornets niszczą wszystko pod nowym właścicielem, budując wokół LaMelo Balla, Brandona Millera i, miejmy nadzieję, Marka Williamsa (jeśli uda się wyleczyć dokuczliwą kontuzję pleców), logiczne jest, że na rynku byliby także inni weterynarze. Chociaż nie ma tu zbyt wiele, co mogłoby zachęcić zespoły (czy interesuje Cię lekko używany samochód Jamesa Bouknighta? Czego wymagałaby dzisiaj przejażdżka JT Thorem?), oczywiste jest, że Gordon Hayward, Nick Richards i P.J. Washington powinni przyciągnąć Ukąszenia. Miles Bridges też może, jeśli inny zespół przyjmie cios PR.

Dla Miami kolejne oczywiste pytanie dotyczy Caleba Martina. Tak naprawdę jest wiele pytań. Pojawienie się Jacqueza sprawiło, że Martin stał się w pewnym stopniu zbędny i prawdopodobnie zrezygnuje z kontraktu wartego 7,1 miliona dolarów na przyszły sezon.

Zadaj więc sobie pytanie: czy Miami ponownie podpisze kontrakt z Martinem po cenie rynkowej – być może w przedziale od 15 do 20 milionów dolarów – i głębiej zajmie się podatkiem? A może przejęcie Roziera wskazuje, że Heat woleliby raczej pójść inną drogą z pieniędzmi na sezon 2024–2025? Jeśli tak, czy nie byłoby sensowne zobaczyć, co mógłby teraz wprowadzić na rynek? Z drugiej strony, czy istnieje realistyczna umowa, która zastąpi jego miejsce w rotacji i utrzyma go pod fartuchem, zwłaszcza biorąc pod uwagę jego marne 6,8 miliona dolarów, które osiągnął? Jeśli nie, czy Heat zadowolą się najpierw zdobyciem ochrony w późnej fazie gry, aby zastąpić tę, którą oddali Rozierowi? Czy mogliby poważnie wymienić się na gościa, który w zeszłorocznych finałach Konferencji Wschodniej strzelił na 99 procent (wszystkie statystyki są przybliżone), skoro teoretycznie znajdują się w trybie „teraz, w którym wygrywają”?

Wzbudzi to dodatkową intrygę w ciągu najbliższych kilku tygodni, ale najważniejszym sygnałem wynikającym z tej umowy jest to, że możemy nie spodziewać się niczego, co by nas naprawdę zdenerwowało. Nie zareagowalibyśmy tak mocno, gdyby inny zespół wykonał ten ruch. Jeśli jednak Miami Heat pozyska Terry’ego Roziera na 17 dni przed ostatecznym terminem, istnieje duża szansa, że ​​rynek handlu gwiazdami w lutym naprawdę będzie martwy.

Powiązane lektury

Harfiarka: Ocena transakcji Terry'ego Roziera-Kyle'a Lowry'ego
Weissa i Guillory’ego: Jak posunięcie Miami wpływa na Szczyt Wschodni?

(Górne zdjęcie prezydenta Heat Pata Rileya: Isaac Baldizon/NBAE za pośrednictwem Getty Images)