Uwolniony izraelski zakładnik uważa swoje aresztowanie za „wojnę psychologiczną”

Aktualności

Wojna w Izraelu 2023

przez Izabela Kane

Izraelska matka i jej dwie młode córki przeszły „wojnę psychologiczną” w ciągu 50 dni przetrzymywania ich jako zakładników przez Hamas, m.in. powiedziano im: „W Izraelu nikt się o nas nie troszczy”.

Doron Kats Asher i jej córki, 5-letnia Raz i 2-letnia Aviv, nie odniosły obrażeń fizycznych, ale przeżyły intensywne udręki emocjonalne, które obejmowały oglądanie zastrzelenia matki Ashera przez Hamas, gdy były siłą przewożone do Gazy. , Asher powiedział CNN.

Asher (34 lata) i jej córki były początkowo przetrzymywane w domu w Gazie, gdzie porywacze próbowali im wmówić historię, że nikt nie walczył o ich uwolnienie.

„Nie przekazali nam zbyt wielu informacji” – powiedział Asher. „Zasadniczo próbowali powiedzieć, że Hamas chce nas uwolnić, ale w Izraelu nikt się o nas nie troszczy”.

„Nie wrócimy do życia w kibucu, bo to nie jest nasz dom – to nie jest nasze miejsce”.

Ale nie wierzyła w tę historię, ponieważ głośne odgłosy walki na zewnątrz budynku zapewniły ją, że „dzieje się coś, co sprowadzi nas do domu i wywrze presję na Hamas, aby nas uwolnił”.

Szesnaście dni później Asher i jej córki zostały przeniesione do tak zwanego „tak zwanego” szpitala – ponieważ szpital „jest miejscem, które powinno opiekować się ludźmi, a zamiast tego przejął go Hamas i wykorzystał”. Asher wskazał, że miało to na celu ukrycie zakładników.

Urzędnicy amerykańscy są „pewni”, że Hamas wykorzystał największy szpital w Gazie do przetrzymywania „co najmniej kilku” zakładników wziętych podczas śmiertelnego ataku na Izrael 7 października, chociaż nie jest jasne, w którym szpitalu przetrzymywana była Asher i jej córki.

Podczas pobytu w szpitalu Aviv dostała gorączki i musiała zostać umieszczona w wannie z zimną wodą, aby utrzymać niską temperaturę.

„Krzyczała. Kazali nam być cicho, ale dziewczyna miała gorączkę i musiałem się nią jakoś zaopiekować” – powiedział Asher.

Rodzina przebywała w szpitalu przez około pięć tygodni, po czym została „przemycona” do samochodu Hamasu.

„Nikt nam nie powiedział, że zostaniemy wypuszczeni, więc jazda ulicami Gazy była bardzo przerażająca” – powiedział Asher.

Kiedy ich zabierano, tysiące ludzi ustawionych wzdłuż ulic próbowało wpaść na pojazd i uderzyć w jego szyby – wspomina Asher, zauważając, że Raz po raz pierwszy powiedziała, że ​​się boi.

Asher i jej córki to tylko trzy ze 105 osób uwolnionych przez Hamas podczas tymczasowego rozejmu z Izraelem, który trwał od 24 listopada do 1 grudnia.

Chociaż materiał wideo opublikowany w Internecie przedstawia członków Hamasu przewożących zakładników do Czerwonego Krzyża, Asher stwierdził, że był to „wielki pokaz”.

Bądź na bieżąco z najnowszymi wiadomościami na temat wojny między Izraelem a Hamasem oraz globalnym wzrostem antysemityzmu dzięki aktualizacjom Izrael War Update dostarczanym bezpośrednio do Twojej skrzynki odbiorczej w każdy poniedziałek, środę i piątek.

„Przed moim zwolnieniem moje córki i ja chodziłyśmy boso przez 50 dni. Było nam zimno, bo w listopadzie nosiły krótkie rękawy. Ale zanim zostały przekazane pracownikom Czerwonego Krzyża, dano im buty, a członkowie Hamasu „ubrali mnie w ładna sukienka” – powiedział Asher.

Pod koniec listopada w Internecie udostępniono film przedstawiający Asher i jej córki z ojcem, 37-letnim Yoni Asherem, a cała trójka stanowiła część pierwszej fali zakładników uwolnionych przez Hamas.

Asher twierdzi, że ona i jej rodzina próbują odzyskać poczucie normalności w oczekiwaniu na uwolnienie partnera jej zamordowanej matki, 79-letniego Gadi Musy, który pozostaje w niewoli.

„Czekamy na niego” – powiedział Asher. „Będzie miał 80 lat i nie będzie brać leków”.

Musa i inny zakładnik, 47-letni Gadi Katzir, byli widziani na nagraniu wideo opublikowanym w grudniu przez Brygady Al-Quds, zbrojne skrzydło palestyńskiego ruchu Islamskiego Dżihadu, błagających rząd izraelski o zorganizowanie ich uwolnienia.

„Bardzo schudł, widzieliśmy to na nagraniu” – powiedziała Asher.

„Nie mogę zrozumieć, co stało się z moją rodziną, nie mogę zrozumieć brutalności, jaką postępują. Ludzi, którzy zabijają ludzi w łóżkach. Kto to robi? To nie jest humanitarne”.