Dlaczego F-16 nie mogą przybyć wystarczająco szybko na Ukrainę

Dniepr, Ukraina
CNN
–

Głębokość i częstotliwość kopania w leżącym na linii frontu mieście Orekhew jest uderzającym przykładem tego, dlaczego Ukraina tego potrzebowała myśliwców F-16 pilnie.

Siły ukraińskie skupione wokół miasta mają nie do pozazdroszczenia zadanie przepychania się przez pola minowe w kierunku wroga, którego natarcie było od dawna oczekiwane.

Ale ich największą wadą jest to, że rzadko słyszą, dopóki nie jest za późno. Rosyjskie samoloty wystrzeliwują półtonowe bomby, które lecą z daleka – poza zasięgiem ukraińskiej obrony powietrznej – a następnie niszczą ukraińskie pozycje do woli. Czasami do Orekeeva strzela się do 20 minut.

Ukraińskie systemy radarowe zapewniają pewne ostrzeżenie, wraz z krótkim, złowieszczym rykiem nadlatującego pocisku. Ale ostateczny cel jest często zacierany bez ostrzeżenia.

Kiedy więc Ukraina mówi, że desperacko potrzebuje F-16, dzieje się tak dlatego, że siły ukraińskie giną codziennie z powodu rosyjskiej przewagi powietrznej. Pomimo zachodnich obietnic nawet szkolenie jeszcze się nie rozpoczęło. Ukraina w piątek z zadowoleniem przyjęła wiadomość, że Stany Zjednoczone zgodziły się przekazać samoloty F-16 po zakończeniu szkolenia. Ale pozostaje faktem, że Ukraina raczej nie otrzyma samolotów do przyszłego roku.

Wydaje się, że krytycy powolnego tempa ukraińskiego kontrataku powoływali się na cudowną Ukrainę, zdolną do obalenia wszelkich podstawowych zasad wojskowych, opartą na upadku rosyjskich pozycji w błyskawicznym ataku Kijowa na Charków i Chersoń w zeszłym roku. Oczekują teraz, że armia, która została prawie spisana na straty 18 miesięcy temu, będzie teraz w stanie dokonać wyczynu, jakiego nie dokonała żadna armia NATO.

Armie NATO nie rozważyłyby zajmowania się polami minowymi i obroną wzdłuż południowego frontu Zaporoża bez zaawansowanego opancerzenia, sprzętu przeciwminowego, przewagi powietrznej i dobrze wyszkolonych sił. Ale Zachód w jakiś sposób pozwolił sobie na luksus zniecierpliwienia niezdolnością Ukrainy do dowodzenia armią często zmobilizowanych młodych ludzi, szybkiego szkolenia ich w nowym sprzęcie i najechania terytorium okupowanego przez Rosję do jesieni.

Ukraińskie siły zbrojne bardzo dobrze znają wpływ, jaki F-16 mogą mieć na rosyjskie siły zbrojne i walkę, ponieważ doświadczają teraz tego samego z rosyjskich samolotów.

Ukraiński żołnierz piechoty morskiej na froncie południowym powiedział CNN: „W pełni rozumiem, czym jest lotnictwo ze swoim wyposażeniem i siłą ognia. To bardzo przerażające”. Powiedział, że Rosjanie odczują takie same skutki, jakie odczuwają z F-16. „To znacznie ułatwi sprawę, ponieważ nie będą czuli się bezpiecznie na tylnych pozycjach. Nie wszyscy będą psychicznie gotowi na powrót do okopów po nalocie”.

W dotkniętych kataklizmem ukraińskich miastach, gdzie syreny nalotów są tak ciągłe, że miejscowi ledwo zbaczają z kursu, gdy wybrzmią, F-16 pozwalają na przechwycenie lub przechwycenie niektórych rosyjskich odrzutowców wystrzeliwujących pociski z dużej odległości. Zakłóciłoby to terror, jaki Moskwa co noc sprawuje nad obszarami zamieszkałymi przez ludność cywilną. Kiedy leżysz w Dnieprze, wyjąc syreny i czekając na eksplozje, dyskusja o tym, czy Ukraina potrzebuje więcej obrony powietrznej, wydaje się głupia.

Zadanie szybkiego dostarczenia wysokiej jakości samolotów na Ukrainę zawsze było ambitne.

Zapewnienie F-16 wraz z obszernym szkoleniem i obsługą, których wymagają, zawsze przybliżałoby NATO do myśliwców. Samoloty potrzebują Ukraińców, aby z dnia na dzień stali się mistrzami ich obsługi technicznej, a zawsze istniało ryzyko, że personel NATO zostanie wezwany do uzupełnienia luk lub pomocy w naprawie samolotów na terytorium NATO. I tak tempo zwolniło.

Niezależnie od tego, czy jest wystarczająco dużo Ukraińców nadających się do szkolenia, czy też istnieją inne przeszkody biurokratyczne, jasne jest, że wśród krajów NATO nie ma jeszcze woli, aby to się stało. Nauczyli się, że jeśli chcą, mogą robić rzeczy szybko — zrobili to z czołgami Leopard.

Być może dokonano obliczeń, że ryzyko wciągnięcia NATO do wojny było zbyt duże, aby uzasadnić szybsze poruszanie się z F-16. Łatwiej jest natomiast postawić na to, czy Ukrainie uda się kontratak z jedną ręką związaną za plecami.

W piwnicach Oriwchowa, gdzie siły ukraińskie siedzą i czekają, czy nadlatujące pociski uderzą w pobliżu, jest to hazard, który wydaje się okrutny i bezstronny.