Jest coś dziwnego w umierającej gwieździe Betelgeuse.
Tak, była cała ta sprawa z kichaniem. Na razie zostało to w dużej mierze rozwiązane. Ale przed wielką katastrofą w 2019 r. naukowcy odkryli coś jeszcze dziwniejszego w tej gigantycznej gwieździe. Pomiary radiowe jego zmieniającego się światła wskazują, że szybko się obracał 5 kilometrów (3,1 mili) na sekundę.
Dużym problemem jest to, że teoretycznie gwiazdy typu Betelgezy powinny mieć maksymalną prędkość obrotową co najmniej dwa razy niższą. Astronomowie zastanawiają się, co to daje?
Cóż, według nowych badań mogły to być starożytne i zwodnicze bazgroły. Zespół kierowany przez astrofizyka Jing-Ze Ma z Instytutu Astrofizyki Maxa Plancka w Niemczech odkrył, że wrząca powierzchnia Betelgezy może być tak burzliwa, że tworzy iluzję szybkiego obrotu.
Rotację gwiazd mierzy się poprzez uważną analizę różnic w świetle po przeciwnych stronach gwiazdy. Światło od strony gwiazdy poruszającej się w kierunku widoku (czyli nas) zostaje lekko popchnięte, co zgniata je w kierunku niebieskiego końca widma, podczas gdy światło od strony oddalającej się od nas rozciąga się w kierunku czerwonego końca.
Naukowcy mogą zmierzyć amplitudę tego niebiesko-czerwonego przesunięcia, aby określić, jak szybko obraca się gwiazda. Cóż, w każdym razie typowa cicha gwiazda. Problem w tym, że Betelgeza nie jest cicha. Jest na etapie swojego życia czerwonego superolbrzyma; Skończyło się paliwo jądrowe i spęczniało do ogromnych rozmiarów, powodując wrzenie konwekcyjne na powierzchni.
Pęcherzyki powstają z gorących materiałów, ochładzają się, a następnie opadają na dno. Dzieje się tak również na Słońcu, gdzie komórki konwekcyjne są wielkości Teksasu, ale proces jest jeszcze bardziej gwałtowny w Betelgeuse, gdzie komórki konwekcyjne mogą być tak duże, jak orbita Ziemi wokół Słońca (pod pachą Bliźniąt jest wystarczająco duża, aby Rozciąga się na orbitę Jowisza).
Ma i jego koledzy chcieli wiedzieć, czy ta konwekcja może zapewnić alternatywne wyjaśnienie tego, co wcześniej interpretowaliśmy jako ultraszybką rotację w obserwacjach z ALMA (Atacama Large Millimeter/submillimeter Array), więc sięgnęli po symulacje 3D.
Stworzyli modele czerwonych olbrzymów, takich jak Betelgeza, rządzonych przez gigantyczną konwekcję to nie jest Alternatywnie wyniki są następnie przetwarzane jako złożone obserwacje ALMA.
Ich symulacje wykazały, że masywne komórki konwekcyjne wznoszą się po jednej stronie czerwonego olbrzyma, podczas gdy inna grupa zapada się i opada do wewnątrz po drugiej stronie. ALMA nie ma możliwości zidentyfikowania tych komórek jako komórek konwekcyjnych; Zamiast tego dane z teleskopu mogą wyglądać bardzo podobnie do rotacji.
W rzeczywistości naukowcy wykazali, że w 90% symulacji obserwacje wykonane za pomocą ALMA wydawały się obracać z szybkością kilku kilometrów na sekundę.
border-frame=”0″ zezwolenie=”akcelerometr; automatyczne odtwarzanie; zapis do schowka; zaszyfrowane multimedia; żyroskop; obraz w obrazie; udostępnianie sieci”allowfullscreen>
Nie jest to mocny dowód na to, że Betelgeza nie obraca się zbyt szybko, chociaż pokazuje, że na podstawie obecnie posiadanych danych nie możemy wyciągnąć żadnych wniosków. Dokonano jednak większej liczby obserwacji w wysokiej rozdzielczości, które są obecnie przetwarzane i analizowane. To powinno dać nam więcej wskazówek na temat tego, co robi gwiazda.
Tak czy inaczej, wyniki będą interesujące. Jeśli Betelgeza wiruje jak zagmatwany wir, może to oznaczać, że masywny czerwony olbrzym zyskał obrót, pożerając mniejszą gwiazdę towarzyszącą. Gdyby obracała się ciszej, być może nauczylibyśmy się postępować ostrożniej podczas interpretacji danych, które zbieramy na temat niestabilnych gwiazd.
„Wiele rzeczy wciąż nie rozumiemy na temat gigantycznych wrzących gwiazd, takich jak Betelgeza”. mówi astronom Andrea Chiavasa Francuskie Narodowe Centrum Badań Naukowych.
„Jak to naprawdę działa? Jak traci masę? Jakie cząsteczki mogą tworzyć się podczas jej wypływu? Dlaczego Betelgeza nagle staje się mniej jasna? Ciężko pracujemy, aby nasze symulacje komputerowe były coraz lepsze, ale naprawdę potrzebujemy niesamowitych danych z teleskopy takie jak ALMA”
Wyniki badań zespołu opublikowano w czasopiśmie Listy do dzienników astrofizycznych.
„Nagradzany beeraholik. Fan Twittera. Podróżnik. Miłośnik jedzenia.