Gwiazda toru Tory Boy zmarła przy porodzie

Kariera lekkoatletyczna: Była najszybszą kobietą na świecie.

Awans Bowiego do pozycji najszybszej kobiety na świecie rozpoczął się na boisku do koszykówki w Sandhill w stanie Mississippi.

Liceum Pisgah było zbyt małe, aby wystawiać oddzielne drużyny koszykówki i lekkoatletyki, więc jeśli Bowie chciała grać w koszykówkę, musiałaby również biegać. Następnie pomagała swojej drużynie zdobywać tytuły stanowe, rywalizując w biegu na 100 metrów, biegu na 200 metrów, sztafecie 4 × 100 metrów i skoku w dal.

Kiedy została zrekrutowana przez University of Southern Mississippi, powiedziała, że ​​będzie rywalizować w lekkoatletyce, jeśli spróbuje stworzyć kobiecą drużynę koszykówki jako walk-on. Skończyło się na tym, że trzymała się toru.

Kiedy w 2013 roku przeszła na zawodowstwo, jej największy potencjał wydawał się tkwić w skoku w dal. Ale szybko przerzuciła się na bieganie i jej kariera rozkwitła. Bowie była trzykrotną medalistką olimpijską na Igrzyskach Olimpijskich w Rio w 2016 roku, zanim rok później zdobyła tytuł najszybszej kobiety świata, wygrywając bieg na 100 m na Mistrzostwach Świata.

Była hojna w swoim sukcesie, powiedział jej chłopak Antoine Briaudom, i będzie odwiedzać żłobki na Florydzie i Mississippi trzy do czterech razy w roku, aby dawać prezenty i spędzać czas z dziećmi.

Jej późniejsze lata: wywrócone na lewą stronę.

W ciągu ostatnich kilku lat Bowie, zawsze zamknięta w sobie, zamknęła się w sobie i straciła kontakt z wieloma trenerami, którzy byli częścią jej podróży na szczyt tego sportu.

„Wycofała się nawet ze mnie”, powiedziała jej długoletnia agentka, Kimberly N. Holland, w dniu pogrzebu. „Ale zawsze znajdowała drogę powrotną z powodu łączącej nas więzi”.

Holland powiedziała, że ​​jest podekscytowana ciążą. Obaj rozmawiali przez telefon kilka tygodni przed jej śmiercią.

„To była jedna z najlepszych rozmów, jakie odbyliśmy od dłuższego czasu” – powiedział Holland w poniedziałek przez telefon. „Śmialiśmy się jak uczennice. Śmialiśmy się tak bardzo, że bolał mnie brzuch”.

Bowie zgodził się pojechać do Atlanty, aby Holland mógł pomóc w wychowaniu dziecka. Holland powiedział, że oboje byli bardzo podekscytowani, „po prostu słysząc radość”. To był ostatni raz, kiedy rozmawiali.