Macron robi wszystko, co w jego mocy, aby walczyć ze skrajną prawicą – Politico

PARYŻ – Prezydent Francji Emmanuel Macron zepchnął wschodzącą gwiazdę Gabriela Attala na centralne miejsce w ryzykownym przedsięwzięciu mającym na celu powstrzymanie wzrostu skrajnej prawicy przed wyborami europejskimi.

We wtorek Macron niespodziewanie mianował swojego byłego ministra edukacji i jednego z najpopularniejszych polityków Francji najmłodszym w historii premierem kraju, próbując ożywić swoją słabnącą prezydenturę – pomimo ryzyka przyspieszenia końca jego panowania. .

Macron znajduje się pod presją, aby rozpocząć swoją prezydenturę w skrajnie prawicowej partii Zjednoczenie Narodowe, wyprzedzając centrystów w sondażach przed czerwcowymi wyborami do Parlamentu Europejskiego oraz po dwóch brutalnych bitwach w zeszłym roku o imigrację i emerytury.

W przeciwieństwie do bezkompromisowej kampanii wyborczej prowadzonej przez 28-letniego Jordana Bardellę, głównego kandydata Zjednoczenia Narodowego, prezydentura Macrona po siedmiu latach rządów we Francji stara się wykazać jakąkolwiek energię i witalność i mówi o kulawej kaczce. . Prezydentura stała się powszechna w kręgach politycznych.

Pomimo swojej krótkiej kariery politycznej 34-letni Attal zyskał reputację upartyego psa szturmowego lub „snajpera słownego” wobec skrajnej prawicy, po starciu z Bardellą w poprzednich debatach wyborczych, i jest wykwalifikowanym operatorem, biegle władającym językiem angielskim . Jako rzecznik rządu w czasie pandemii Covid i jako Minister Edukacji.

„To wielki przewrót medialny” – powiedział konserwatywny poseł Partii Republikańskiej, któremu zapewniono anonimowość w celu omówienia drażliwego tematu. Macron „robi to, ponieważ [Attal] Dodał: „Będzie prowadził kampanię przed wyborami europejskimi… Tylko on mógł przeciwstawić się Bardelli”.

Kilku znawców polityki powiedziało Politico, że bitwa przed wyborami europejskimi była jednym z głównych powodów wyboru przez Macrona Attalu.

„Gabriel Attal i Jordan Bardella należą do tego samego pokolenia, to jasne. „Attal ma bystrość polityczną, wie, jak rzucać mocne słowa, więc jest kimś, kto może stawić czoła Zgromadzeniu Narodowemu” – powiedział doradca Macrona, dodając, że dziękuje do swojej „pracy” byłby w stanie pokonać Rajd Narodowy.

Nominacja zadziornego polityka, mającego własne ambicje, niesie ze sobą także spore ryzyko dla prezydenta, który w przeszłości preferował w roli doradców skromniejszych technokratów. Premier Attalu może przyspieszyć rozmowy na temat tego, co będzie po Macronie, gdyż francuski prezydent nie będzie mógł ubiegać się o trzecią kadencję.

Szybki awans Attala, w przeciwieństwie do samego Macrona, budzi konsternację wśród sojuszników Macrona w wadze ciężkiej, którzy z podejrzliwością patrzą na znakomitego młodego człowieka przejmującego stery rządu. Sojusznik prezydenta powiedział w poniedziałek, że Macron był „zmuszony do ciężkiej pracy”, aby przyjąć nominację, choć miała ona być „nokautem”.

Macron Mini Me w kampanii

Zbliżające się wybory europejskie będą ostatnim spotkaniem Macrona ze swoją przeciwniczką Marine Le Pen przed końcem jego czteroletniej kadencji. Zwycięstwo skrajnej prawicy będzie odbijało się echem przez wiele lat i zatruje dziedzictwo prezydenta.

Ale starcie następuje w najgorszym możliwym momencie dla prezydenta. Nie tylko Zjednoczenie Narodowe prowadzi swoją centrową koalicję z przewagą prawie 10 punktów w sondażach, ale prezydentura Macrona osiągnęła dno.

Siły prezydenta wyszły wyczerpane po przyjęciu twardej ustawy imigracyjnej przy wsparciu skrajnej prawicy, co niemal doprowadziło do rozłamu jego centrowej koalicji. Bitwa o imigrację następuje po gorących debatach zeszłej wiosny na temat reformy francuskiego systemu emerytalnego, które wywołały tygodnie protestów w całym kraju.

Z sondaży przeprowadzonych przez dziennik Politico wynika, że ​​poparcie dla Macrona spada w sondażach, gdzie jego poparcie wyniosło zaledwie 30 proc.

Jego ustępująca premier Elisabeth Borne była krytykowana jako technokrata pozbawiony charyzmy i sprawności politycznej, wyczerpany kolejnymi walkami o przyjęcie przepisów po porażce Macrona w ubiegłorocznych wyborach parlamentarnych. Straciła także znaczną część swojego kapitału politycznego, gdy nie przewidziała lub nie zapobiegła niespodziewanej porażce w parlamencie, kiedy Zgromadzenie Narodowe odrzuciło w grudniu ustawę imigracyjną bez głosowania.

Attal natomiast to nowa ręka za kierownicą.

Alexander Holroyd, poseł do parlamentu z ramienia partii Ennahda Macrona, powiedział: „To wspaniała wiadomość. Będziemy mieć premiera, który jest aktywny politycznie i potrafi ucieleśnić proeuropejską wizję Macrona”.

Dodał: „Aby powstrzymać skrajną prawicę, która rośnie nie tylko we Francji, ale w całej Europie, musimy pokazać, że działania polityczne są skuteczne”. Przemawianie do opinii publicznej to jedna z rzeczy, w których Attal jest dobry.

Ze strategicznego punktu widzenia kandydatura Attala może również pomóc w zapewnieniu poparcia centrolewicowych wyborców, a lewicowy eurodeputowany Raphael Glucksmann wyłoni się jako rywalizujący kandydat przed wyborami europejskimi. Attal, były członek Partii Socjalistycznej i pierwszy premier otwarcie przyznający się do homoseksualizmu, jest zwolennikiem idei postępowych, a cyberprzemoc i homofobia stały się głównym problemem.

Co tak naprawdę się zmieniło?

Sam Macron zlecił Attalowi „odnowienie” swojego rządu, „odważnie” i „w duchu roku 2017”, jego pierwszego roku wyborczego, jak to ujął. Napisane w dniu X.

Ale chociaż Attal jest nową twarzą, pole manewru Macrona na froncie wewnętrznym kurczy się, a nowa funkcja premiera raczej nie będzie łatwa. Centrystom w dalszym ciągu brakuje większości w parlamencie, zatem uchwalanie ustawy pozostanie procesem bolesnym i upokarzającym, gdyż rząd stara się Dedykowane Sojusze z przedstawicielami opozycji

Macron również stara się znaleźć inspirację na swoją drugą kadencję i zgromadził wiele niejasnych inicjatyw, takich jak ubiegłoroczne „100 dni”, „spotkania w Saint-Denis” z przywódcami opozycji i „spotkanie z narodem” w tym miesiącu.

Ale nominacja częściowo rozwiązuje kwestię, która od tygodni prześladuje obóz Macrona: kto będzie głównym kandydatem Macrona w wyborach europejskich? Skrajna prawica prowadzi kampanię od tygodni, a Macron, notoryczny prokrastynator, nie wybrał głównego kandydata do kampanii odnowy we Francji.

Ponieważ wielu przedstawicieli rządu wagi ciężkiej niechętnie prowadziło twardą kampanię, w Paryżu pojawiły się nazwiska – minister ds. Europy Laurence Beaune czy przywódca Odnowy Stephane Sigourney – zdawało się, że brakuje im wystarczającej siły przebicia, aby przeciwstawić się skrajnej prawicy.

W związku z przetasowaniami w rządzie, które mają miejsce w tym tygodniu, główny kandydat francuskiej partii Odnowa może odegrać bardziej wspierającą rolę.

Attal ma jednak na barkach więcej niż tylko kampanię europejską. Jako jedna z gwiazd „pokolenia Macrona”, młodych polityków, którzy przekroczyli podział na lewicę i prawicę i doszli do władzy wraz z francuskim prezydentem, Attal uratuje lub przyspieszy koniec makronizmu i jego centrowego, proeuropejskiego widowiska politycznego.

To „ostatnia kula przed końcem jego kadencji”, jak powiedział wyżej wspomniany konserwatywny zawodnik wagi ciężkiej.

Pauline de Saint-Rémy wniosła swój wkład w raportowanie