Sezon Aarona Rodgersa zakończył się kolejną piękną pracą duszenia

Aarona Rodgersa Uważany za jednego z największych rozgrywających w historii NFL. Może też przejść do historii jako jeden z największych chokerów. Od wygrania Super Bowl w 2010 roku Rodgers dziewięciokrotnie poprowadził Green Bay Packers do playoffów. Żaden z tych sezonów nie dotarł do Super Bowl. Jakby tego było mało, gra Rodgersa w ostatnich latach wyglądała zwyczajnie. W styczniu był nieaktywny przeciwko 49ers u siebie. W tym sezonie był dobry, ale od lat jest mu daleko do sławy. Sprawy w końcu osiągnęły punkt kulminacyjny w niedzielę wieczorem w 18. tygodniu.

Wszystko było przed nim. Packers mieli przewagę własnego boiska. Detroit odpadło z play-offów. Wszystko, co Rodgers musi zrobić, to wygrać mecz i wróci do rywalizacji. Po raz kolejny wyglądał na całkowicie roztrzęsionego, kiedy to miało znaczenie. Podał na 200 jardów, zdobył 16 punktów i rzucił bekhendem na 3:37 do końca meczu.

Następnie Detroit wykonał kilka absurdalnych zagrań, w tym złapanie punta i hak z drabiną, aby opróżnić zegar i odłożyć grę. Rodgers nie dostał kolejnej szansy. To przechwycenie może być ostatnim obrazem, jaki mają o nim fani Packers.

Aarona Rodgersa można było zrobić.

Trudno sobie wyobrazić, jak długo tu był. Niemniej jednak sygnały ostrzegawcze przed przejściem na emeryturę stały się bliższe od zeszłego roku. Jego wydajność powoli zanika. Chociaż jest dobrym rozgrywającym, jego zdolność do prowadzenia Packers nie jest taka, jak kiedyś. Chociaż niedawno podpisał przedłużenie kontraktu, trudno myśleć, że będzie skłonny go zawiesić. Okno zespołu na kolejny Super Bowl się nie poszerza. Jeśli już, to czuję, że to przegapili. Sezon 2020 powinien być ich czasem. Porażka w mistrzostwach NFC z Tampa Bay wciąż powinna ich prześladować.

Mając zabezpieczoną kurtkę Hall of Fame, Aaron Rodgers zastanawia się, jakie będzie jego ostateczne dziedzictwo. Pomimo całej jego błyskotliwości w sezonie zasadniczym, fani i eksperci mogą wkrótce zapamiętać go z powodu jego niedociągnięć w ważnych meczach. Wyobraź sobie, że nie wygrał tego pierścienia w 2010 roku. Można go wymienić jednym tchem jak Don Marino. Oba są bardzo istotne, ponieważ są bardzo powszechne. Talenty, które zdarzały się raz na pokolenie, z szaloną precyzją i złożonymi osobowościami czyniły z nich wątpliwych przywódców.

READ  Przemówienie Zgromadzenia Ogólnego ONZ: Biden wzywa świat do niezachwianego wsparcia dla walki Ukrainy z rosyjską inwazją

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *