Tureckie wybory prezydenckie: aktualizacje na żywo dotyczące możliwej drugiej tury

ANKARA, Türkiye (AP) – Wybory prezydenckie w Türkiye Urzędnicy wyborczy powiedzieli, że poniedziałek zostanie rozstrzygnięty w drugiej turze, po tym, jak urzędujący prezydent Recep Tayyip Erdogan pokonał swojego głównego rywala, ale nie udało mu się zapewnić bezpośredniego zwycięstwa, które przedłużyłoby jego coraz bardziej autorytarne rządy na trzecią dekadę.

Druga tura głosowania 28 maja zadecyduje, czy strategicznie położony kraj NATO pozostanie w mocnym uścisku prezydenta, czy też może wejść na bardziej demokratyczną ścieżkę obiecaną przez jego głównego rywala, Kemala Kilicdaroglu..

Podczas gdy Erdogan rządził 20 latSondaże opinii publicznej wskazywały, że wyścig może dobiegać końca, a kryzys kosztów życia wywołał krytykę reakcji rządu na niszczycielskie trzęsienie ziemi w lutym. To może przerysować mapę wyborczą.

Zamiast tego wycofywanie się Erdogana było mniej widoczne niż oczekiwano – a dzięki jego koalicji utrzymującej władzę w Parlamencie, jest on teraz dobrze przygotowany do zwycięstwa w drugiej turze.

Niepewność spowodowała, że ​​główna giełda w Turcji, BIST-100, spadła o ponad 6% na poniedziałkowym otwarciu, powodując przerwę w handlu. Akcje jednak nieco odrobiły straty po wznowieniu notowań, a po południu indeks spadł o 2,5% w porównaniu z piątkowym zamknięciem rynku.

Kraje zachodnie i inwestorzy zagraniczni byli szczególnie zainteresowani wynikiem ze względu na nieortodoksyjne przywództwo Erdogana w gospodarce i jego zmienne, ale często udane wysiłki, by umieścić Turcję w centrum kilku dużych negocjacji dyplomatycznych. Na skrzyżowaniu dróg między wschodem a zachodem, z linią brzegową wzdłuż Morza Czarnego i granicami z Iranem, Irakiem i Syrią, Turcja jest głównym graczem w takich kwestiach, jak wojna w Syrii, przepływy migracyjne do Europy i ukraiński eksport zboża.i rozszerzenie NATO.

Według Ahmeta Yenera, szefa Najwyższej Rady Wyborczej, wstępne wyniki pokazały, że Erdogan zdobył 49,51%, Kilicdaroglu 44,88%, a trzeci kandydat, Sinan Ogan, otrzymał 5,17%.

W ostatnich wyborach prezydenckich w 2018 r. Erdogan uzyskał 52,6% głosów w pierwszej turze, wygrywając od razu.

Nawet gdy stało się jasne, że prawdopodobna jest druga tura, Erdogan, który rządzi Turcją jako premier lub prezydent od 2003 roku, opisał niedzielne głosowanie jako zwycięstwo jego i kraju.

„Nie sfinalizowanie wyników wyborów nie zmienia faktu, że naród nas wybrał” – powiedział 69-letni Erdogan swoim zwolennikom we wczesnych godzinach poniedziałkowych.

Powiedział, że uszanuje decyzję narodu.

Kilicdaroglu wydawał się mieć nadzieję na ostateczne zwycięstwo.

„Z pewnością wygramy drugą turę… i osiągniemy demokrację”, powiedział 74-letni Kilicdaroglu, podkreślając, że Erdogan stracił zaufanie narodu, który teraz wzywa do zmian. Kilicdaroglu i jego partia przegrali wszystkie poprzednie wybory prezydenckie i parlamentarne od czasu objęcia przywództwa w 2010 roku, ale tym razem zwiększyli liczbę głosów.

Kandydat prawicy Ogan nie powiedział, kogo poprze, jeśli wybory odbędą się w drugiej turze. Uważa się, że uzyskał poparcie nacjonalistycznych wyborców, którzy chcą zmian po dwóch dekadach rządów Erdogana, ale nie jest przekonany co do zdolności rządzenia sześciopartyjnego sojuszu kierowanego przez Kilicdaroglu.

Wyniki wyborów pokazały, że koalicja kierowana przez rządzącą Partię Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) Erdogana wydawała się być gotowa na utrzymanie większości w 600-osobowym parlamencie, chociaż zgromadzenie straciło znaczną część władzy po referendum przyznającym prezydencji dodatkowe uprawnienia ustawodawcze. . w 2017 roku

Według wstępnych wyników Partia Sprawiedliwości i Rozwoju Erdogana i jej sojusznicy zdobyli 321 mandatów w Zgromadzeniu Narodowym, podczas gdy opozycja zdobyła 213, a pozostałe 66 mandatów przypadło sojuszowi prokurdyjskiemu.

Te wyniki prawdopodobnie dadzą Erdoganowi przewagę w ostatniej turze, ponieważ wyborcy nie będą chcieli „podzielonego rządu” – powiedział Howard Eisenstadt, profesor nadzwyczajny historii i polityki Bliskiego Wschodu na Uniwersytecie St. Lawrence w Nowym Jorku.

Podobnie jak w poprzednich latach, Erdogan prowadził głęboko podzieloną kampanię. Przedstawił Kilicdaroglu, który miał poparcie pro-kurdyjskiej partii kraju, w zmowie z „terrorystami” i wspieraniu tego, co nazwał „wypaczonymi” prawami LGBT. Starając się przyciągnąć wyborców dotkniętych inflacją, podniósł płace, emerytury i subsydiował rachunki za prąd i gaz, jednocześnie prezentując krajowy przemysł obronny Turcji i projekty infrastrukturalne.

Ze swojej strony Kilicdaroglu prowadził kampanię na rzecz obietnic odwrócenia represji wobec wolności słowa i innych form demokratycznego odstępstwa, a także naprawy gospodarki zniszczonej przez wysoką inflację i deprecjację waluty.

Ale kiedy pojawiły się wyniki, elementy te nie zdawały się wstrząsać elektoratem zgodnie z oczekiwaniami: konserwatywne centrum Turcji w przeważającej większości głosowało na partię rządzącą, a główna opozycja Kilicdaroglu zdobyła większość nadmorskich prowincji na zachodzie i południu. Prokurdyjska Partia Zielonej Lewicy, YSP, zdobyła hrabstwa z większością kurdyjską na południowym wschodzie.

Wyniki, zgłoszone przez państwową agencję Anadolu, pokazały, że partia Erdogana dominuje w regionie dotkniętym trzęsieniem ziemi, wygrywając 10 z 11 prowincji w regionie, który tradycyjnie wspierał prezydenta. Stało się tak pomimo krytyki powolnej reakcji jego rządu na trzęsienie ziemi o sile 7,8 stopnia w skali Richtera, które zabiło ponad 50 000 osób.

Ponad 64 miliony ludzi, w tym wyborcy z zagranicy, było uprawnionych do głosowania, a prawie 89% oddało głos. W tym roku przypada 100. rocznica powstania Turcji jako republiki – nowoczesnego, świeckiego państwa zrodzonego na gruzach Imperium Osmańskiego.

Frekwencja wyborcza w Turcji jest zwykle wysoka, pomimo tłumienia przez rząd wolności słowa i zgromadzeń na przestrzeni lat, a zwłaszcza od próby zamachu stanu w 2016 r. Erdogan obwinił za nieudaną próbę zamachu stanu zwolenników byłego sojusznika, duchownego Fethullaha Gulena, i rozpoczął masowe rozprawy przeciwko urzędnikom państwowym rzekomo powiązanym z Gülenem i pro-kurdyjskimi politykami.

Krytycy uważają bezwzględny styl prezydenta za przyczynę bolesnego kryzysu związanego z kosztami życia. Najnowsze oficjalne statystyki wskazują, że inflacja wyniosła około 44%, co oznacza spadek z wysokiego poziomu około 86%. Cena warzyw stała się tematem wyborów dla opozycji, która jako symbol użyła cebuli.